Επίκαιρα και αιρετικά..

Με τίς εκλογές στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ (που μόλις τελείωσαν) και τις αναμενόμενες στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που βρίσκεται ακόμα επί του πεδίου της μάχης το σύστημα εξουσίας στην πατρίδα μας προσδοκά να αυξήσει, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, τις εφεδρείες του.

Με την επιστροφή της κ. Διαμαντοπούλου στην ενεργό πολιτική και με  την επανεκλογή του κ. Ανδρουλάκη στην προεδρία ενισχύθηκαν σημαντικά οι συντηρητικές δυνάμεις εντός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.      

Πολλοί θεωρούν -και μακάρι να κάνουν λάθος- ότι το  ιστορικό αυτό κόμμα, στη μετάλλαξη του, αποτελεί, πλέον, στο σύνολο του ή εν μέρει, την πρώτη και χρυσή εφεδρεία του συστήματος και δη με κεντρώο πρόσημο.

Και  λένε ότι  τα σχετικά διαπιστευτήρια έχουν, ήδη, δοθεί  από το 2011 με την γνωστή  κυβέρνηση ειδικού σκοπού, με την τρίχρονη συγκυβέρνηση (2012-2014) Σαμαρά- Βενιζέλου και με τον αλληλοδιάδοχο εισοδισμό ομογάλακτων βαρώνων και στελεχών του στους φιλόξενους κόλπους της επίσημης Δεξιάς.

Με την είσοδο του Στέφανου Κασσελάκη στον ανοχύρωτο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ το σύστημα διεμβόλισε και αυτό το κόμμα.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι μετά την καθαίρεση του ο «αταξικός» κ. Κασσελάκης και οι συν αυτώ οδεύουν πλησίστιοι προς τη δημιουργία νέου κόμματος-αντιποίηση της Αριστεράς.

Αυτή είναι η δεύτερη εφεδρεία και μάλιστα με αμφίσημο στίγμα.

Όσο γι’ αυτούς που επιμένουν ασυμβίβαστοι δεν τους αρμόζει η ομφαλοσκόπηση αλλά η αγωνιστική συστοίχιση και η προοδευτική συμπόρευση το συντομότερο δυνατόν.

Και βέβαια υπάρχει, ήδη, ένα ποσοστό περί το 20% στα δεξιότερα που όλο και μεγαλώνει.

Αυτός ο πολύμορφος χώρος, η ακροδεξιά,  είναι η τρίτη εφεδρεία του συστήματος είτε βρεθεί ο.. κατάλληλος αρχηγός να την οργανώσει σε μόρφωμα συμπαγές είτε εξακολουθήσει να είναι, όπως σήμερα, κατακερματισμένη. 

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι και ο χώρος αυτός έχει αξιοποιηθεί «πάλαι τε και επ’ εσχάτων και αεί λυσιτελώς»  προς αυτήν την κατεύθυνση..

Μην έχετε αυταπάτες.

«Καμμιά Κυβέρνηση» , έλεγε ο Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, «δεν πολεμάει τον φασισμό για να τον καταστρέψει.

Όταν η αστική τάξη βλέπει ότι η εξουσία γλυστράει από τα χέρια της τον ανακαλεί για να διατηρήσει τα προνόμια της».

Έτσι όταν το σύστημα εξουσίας, ντόπιο και ξένο, διαπιστώσει ότι ο εκλεκτός τους

και εν προκειμένω ο κ. Μητσοτάκης χάνεται ή κινδυνεύει, θα σπεύσει, άμεσα, να  τον αντικαταστήσει με νομιμοφανείς διαδικασίες ή εν πλω με άλλον που θα έχει ρίζες στη Λαϊκή Δεξιά ενώ παράλληλα θα ενεργοποιήσει και τις εφεδρείες που προαναφέραμε.

Υπάρχει βέβαια και μια. ..τέταρτη  εφεδρεία η αλλαγή του εκλογικού νόμου με το  5%  ως ελάχιστο όριο  εισόδου των κομμάτων στη Βουλή και με το 30-33 % να αρκεί για τον σχηματισμό αυτοδύναμης και βιώσιμης  κυβέρνησης έστω και αν αυτό αποτελεί έκδηλη δημοκρατική εκτροπή.

Σιγά μη κάμουν πίσω, αν χρειαστεί..

Άλλωστε ποιος απ’ αυτούς σεβάστηκε ποτέ, ουσιαστικά, τα απαράγραπτα δίκαια του λαού, το Σύνταγμα και τους νόμους;

Για την υπέρβαση όλων αυτών των αντιλαϊκών μεθοδεύσεων  δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την ενεργοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών καθώς πέρα από κάθε  αμφισβήτηση σε ένα μεγάλο και πλειοψηφικό  τμήμα του Λαού μας το αίτημα για ριζική αλλαγή είναι πραγματικά ζωντανό και διατρέχει οριζόντια τη χώρα..

Τούτων δοθέντων ο τόπος μας  χρειάζεται ένα καινούργιο πολιτικό και κοινωνικό συμβόλαιο με επίκεντρο τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους.

Το πέρασμα από το κοινωνικό πρότυπο των  -δήθεν- ίσων ευκαιριών (κλασσικό φιλελεύθερο φληνάφημα) στην εξισωτική κοινωνία  που αναδιανέμει πάγια  τον πλούτο της με δικαιοσύνη και αλληλεγγύη από τους ισχυρότερους προς τους πιο αδύναμους με κύριο μοχλό έναν δυναμικό Δημόσιο Τομέα παραμένει ισχυρό και διαρκές οικουμενικό διακύβευμα. 

Ο δρόμος για μια Αριστερά που έχει εντάξει όλα αυτά στον προγραμματικό της λόγο είναι δύσβατος αλλά πάντοτε ανοιχτός.

Με το Λαό πάντα πρωτοπόρο και  συμμέτοχο.

Γιατί με την κοινωνία ιδιωτεύουσα δεν υπάρχει ελπίς.

 Μανώλης Νικ. Κάρλας

                    Γιατρός, πρώην αιρετός Νομάρχης Σάμου(2003-2010).

.