Την έξοδο από τα μνημόνια πανηγυρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επιχειρώντας να εξαπατήσει το λαό και να αποκρύψει την πραγματικότητα του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα. Τα κυβερνητικά παραμύθια ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ όμως να κρύψουν την ισοπέδωση των δικαιωμάτων του λαού, την καταλήστευση του εισοδήματός του, την επέκτασης της ανεργίας και των κάθε είδους ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη φορομπηξία και το ξεπουλήμα της δημόσιας περιουσίας.
Αυτή η πραγματικότητα δεν αποτελεί για το σύστημα μια ανορθογραφία ή μια παρένθεση που τώρα στη λεγόμενη «μεταμνημονιακή» περίοδο θα τελειώσει. Αντίθετα θα επεκταθεί γιατί αποτελεί όρο για να υπάρξουν οι λεγόμενες «επενδύσεις» και το «άνοιγμα στις αγορές». Αυτό πουλάει άλλωστε σαν υπηρεσία η κυβέρνηση και το σύστημα συνολικά στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο: φθηνά εργατικά χέρια, ανυπαρξία συλλογικών συμβάσεων, διαλυμένα σωματεία, απαγόρευση απεργιών. Από αυτά η κυβέρνηση δεν θα πάει ούτε βήμα πίσω.
Δημαγωγούν ότι θα καταργήσουν τον υποκατώτατο μισθό ή ότι θα επαναφέρουν τις συλλογικές συμβάσεις , ξεχνούν όμως να αναφέρουν ότι αυτό –αν και όπου γίνει- προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη των εργοδοτικών ενώσεων. Διακηρύσσουν ότι η χώρα ανέκτησε την ανεξαρτησία της από τους εταίρους, και την ίδια στιγμή παρακαλούν τους θεσμούς για προσωρινή αναβολή της προβλεπόμενης από τα μνημόνια σφαγής των συντάξεων. Πανηγυρίζουν ότι θα υλοποιήσουν μέτρα τόνωσης της αγοράς, και εννοούν ότι θα δωρίσουν στο κεφάλαιο την υποχρέωση να καταβάλλει εργοδοτικές εισφορές για του εργαζόμενου κάτω των 25 ετών ή ότι θα μειώσουν την φορολογία του.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση βαθαίνει επικίνδυνα την εξάρτηση της χώρας από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τόσο σε γεωστρατηγικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, αναλαμβάνοντας ρόλο ατζέντη των αμερικάνικων συμφερόντων στην περιοχή των Βαλκανίων και του ΝΑ Αιγαίου. Ετοιμάζει νέες βάσεις και επεκτείνει τις υπάρχουσες, προχωρά σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα μαμούθ, ξεπουλάει λιμάνια και ναυπηγία, μετατρέπει τη Βόρεια Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο αμερικάνικων συμφερόντων. Μια εξέλιξη που μόνο κινδύνους μπορεί να επιφυλάξει για το λαό μας, αφού φέρνει τη φωτιά του πολέμου και των αντιπαραθέσεων πιο κοντά στην πόρτα μας.
Ο λαός μπορεί και πρέπει να βρει τον δικό του δρόμο, κόντρα στην μοιρολατρία και την ηττοπάθεια που τον έχει καθηλώσει και αφοπλίσει. Να ξαναφτιάξει τα δικά του εργαλεία πάλης, μέσα στους χώρους που ζει, εργάζεται και σπουδάζει. Να αντισταθεί στη βάρβαρη πολιτική του κεφαλαίου και να διεκδικήσει τα δικά του αιτήματα. Να προβάλει την αντιιμπεριαλιστική και αντιπολεμική κατεύθυνση της πάλης του. Η προοπτική αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική για τα λαϊκά συμφέροντα και η μόνη που πραγματικά τρέμει το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.