Δάσος Μαύρου Κοραλλιού στα 100μ βάθος

Το πλήρωμα του Aegean Explorer συνεχίζει τη δράση «Προστατεύοντας τα Βαθιά Νερά και τους Κοραλλιγενείς Οικοτόπους του Αιγαίου», σε συνεργασία με εξειδικευμένους φορείς και πανεπιστήμια. Στόχος μας για το φθινόπωρο και τον χειμώνα είναι η εξερεύνηση, η λεπτομερής χαρτογράφησης και η βιντεοσκόπηση νέων περιοχών.

Μεταξύ των σημαντικότερων ευρημάτων έως τώρα συγκαταλέγονται τα εκτεταμένα δάση μαύρου κοραλλιού, που έχουμε εντοπίσει σε βάθη περίπου 100 μέτρων. Το μαύρο κοράλλι είναι προστατευόμενο είδος (τουλάχιστον τύποις) που απειλείται από τη χρήση συρόμενων αλιευτικών εργαλείων (μηχανότρατες), την οποία, όμως, η ελληνική νομοθεσία δεν απαγορεύει στην περιοχή που βρίσκονται το συγκεκριμένο δάσος.

Αυτό συμβαίνει διότι, έως σήμερα, οι ελληνικές αρχές δεν έχουν προβεί στις απαραίτητες κινήσεις για την χαρτογράφηση αυτών των προστατευόμενων οικοσυστημάτων και την καταγραφή των ειδών που διαβιούν σ΄ αυτά. Κατά συνέπεια, κινδυνεύουν, ανά πάσα στιγμή, να εξαφανιστούν εξαιτίας του (δυστυχώς νόμιμου!) περάσματος μιας μηχανότρατας.

Το μαύρο κοράλλι Anthipathella subpinnata, ανήκει στα αρχαιότερα είδη ζώων που επιβιώνουν στους ωκεανούς και τις θάλασσες του πλανήτη. Αν και ο ρυθμός ανάπτυξής του είναι ιδιαίτερα αργός (<1 χιλιοστό/έτος), είναι αξιοσημείωτο ότι έχουν καταγραφεί δάση μαύρου κοραλλιού που ξεπερνούν τα 4000 χρόνια σε ηλικία. Τα δάση του μαύρου κοραλλιού αποτελούν βιότοπους εξαιρετικής σημασίας που φιλοξενούν πολλά άλλα θαλάσσια είδη. Για παράδειγμα καρχαριοειδή, σαλάχια, καλαμαριά, κ.α. αποθέτουν σε αυτά τα αυγά τους.

Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτό το είδος, που είναι σχεδόν άγνωστο στις μέρες μας, ήταν γνωστό στην αρχαία Ελλάδα για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, ενώ αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν τη χρήση του στην κατασκευή κοσμημάτων.

Στη δύσκολη προσπάθεια προστασίας αυτών των ιδιαίτερα σημαντικών οικοτόπων, ανεκτίμητη είναι η συνεργασία και η συμβολή των παράκτιων αλιέων των νησιών του βορείου Αιγαίου και ειδικότερα του νησιωτικού συμπλέγματος των Φούρνων.

Το ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους όμως παραμένει: Πως είναι δυνατόν να προστατεύσουμε τις θάλασσές μας όταν δεν γνωρίζουμε τι ζει σε αυτές;.

Πηγή: Αρχιπέλαγος – Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας

Underwater Forests of Black Corals at 100m depth

The “Aegean Explorer” crew continues with the “Protecting Aegean Coralligenous” project, in cooperation with expert organisations and universities. Our aim is to actively discover and map the location of coralligenous habitats of the Aegean Sea. In this challenging effort, the active role of local fishermen from the Aegean islands, particularly the island of Fourni, is invaluable.

Out of our most important findings is the discovery of extensive black coral forests which we located at depths of around 100m. Greatly threatened by trawlers who drag heavy fishing gear across the sea floor, the black coral is “on paper” a protected species in great need for real protection measures to be actively enforced.

However, Greek legislation does not prohibit this type of fishing gear in the area where this forest was located. Even though Greek authorities are legally required to have already mapped threatened and protected marine habitats listed under multiple European and International conservation frameworks and directives, they have not held up their obligations. Therefore, these black coral forests face the risk of being destroyed at any moment by trawling activities which are lamentably still considered legal.

The black coral (Antipathella subpinnata), an ancient animal species aged to exceed 4000 years, still survives in the seas and oceans of the planet even though its growth rate is remarkably low (less than 1mm per year). Black coral forests are considered crucial habitats for other marine species including sharks, rays and squids which lay their eggs within these coral forests.

This currently almost unknown species not only plays a very important ecological role, it was also very popular for its medicinal properties as well as its material properties used for jewelry making in ancient Greece.

However, the question remains: How is it possible to protect our seas if we are unaware of what lives in them?