Κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες-Σάμος

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Αγαπητοί Συμπολίτες

Στη Σάμο για άλλη μια φορά γινόμαστε μάρτυρες ενός προδιαγεγραμμένου δράματος. Όλοι μας βιώνουμε τα αποτελέσματα της μαζικής μετακίνησης ανθρώπων από διάφορες περιοχές του κόσμου προς τα νησιά μας.

Δυστυχώς, κάτω από τα συσσωρευμένα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό στη χώρα μας, κάποιοι με το πρόσχημα ενός δήθεν πατριωτισμού και μιας υπέρμετρης ανησυχίας προσπαθούν να μας πείσουν πως μια «Σάμος καθαρή από πρόσφυγες» είναι η ιδανική λύση.

Ο Σαμιακός λαός έχει αποδείξει και στο παρελθόν πως στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι ευαίσθητος, ανθρωπιστής και έχει σταθεί αλληλέγγυος στους ανθρώπους που, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, βρέθηκαν φιλοξενούμενοι στο νησί μας. Δυστυχώς, σήμερα με τεράστια ευθύνη της κυβέρνησης που μας έχει αφήσει στο έλεος του κάθε αυτόκλητου σωτήρα, παρατηρείται μια στροφή της κοινωνίας προς ρητορικές και πρακτικές μίσους που λίγα χρόνια πριν θα ήταν αδιανόητο να ακούγονται στον τόπο μας.

Είναι λοιπόν τεράστιες οι ευθύνες της Ε.Ε. και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Δε γίνεται μια κυβέρνηση που, ως αντιπολίτευση, είχε σημαία της τον ανθρωπισμό, να αφήνει επί μήνες ανθρώπους στα νησιά εγκλωβισμένους σε κέντρα κράτησης μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και να μην έχει καταφέρει να βρει μια σοβαρή λύση για το ζήτημα αυτό. Είναι αδιανόητο να γνωρίζουμε όλοι πως σε λίγο καιρό έρχεται χειμώνας και δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο για την προστασία αυτών των ανθρώπων. Η συμφωνία που έχει υπογράψει η τούρκικη κυβέρνηση με την Ε.Ε. δεν εξυπηρετεί τη λύση αυτής της κρίσης, αλλά τη συντηρεί.

Είναι γεγονός ότι λύση δε διαφαίνεται σε κεντρικό εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σίγουρα πάντως η λύση δεν μπορεί να προέλθει από κινήσεις όπως αυτή της Σάμος – S.O.S., γιατί όταν μια ομάδα που θέλει να διαχειριστεί το μεταναστευτικό επιλέγει ως βασικό της σύνθημα στην πρώτη της εκδήλωση το «ΣΑΜΟΣ ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ» καταλαβαίνεις πως ούτε ανθρωπιστικές ανησυχίες έχει ούτε αντιλαμβάνεται το μέγεθος και κυρίως τα αίτια του προβλήματος. Είναι ποτέ δυνατόν η λύση να προέλθει από ένα χώρο του οποίου υποστηρικτής δηλώνει απερίφραστα από μικροφώνου πως στο χωριό του έχουν δημιουργηθεί ομάδες πολιτών με όπλα και πως αν τολμήσει κάποιος πρόσφυγας να εμφανιστεί, θα χυθεί αίμα; Είναι ποτέ δυνατόν να προπηλακίζονται άνθρωποι στο Παλαιόκαστρο και ο βασικός ομιλητής του Σάμος – S.O.S να δηλώνει «όποτε τους βλέπετε να τους διώχνετε»;  Και τι προτείνουν τελικά; Δεδομένου της κατάστασης  που βιώνει το νησί, καθένας που εκφέρει γνώμη, πρέπει να έχει να προτείνει και μια εφικτή λύση και όχι απλά να κραυγάζει άναρθρα προκειμένου να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα.

Και εδώ φτάνουμε στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι απλοί Σαμιώτες. Πρώτα από όλα πρέπει να σκεφτούμε. Να σκεφτούμε με καθαρό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Να βάλουμε τον εαυτό μας στην θέση αυτών των ανθρώπων και να δούμε τελικά ποιος αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γιατί όσο και αν η ζωή μας νιώθουμε να αλλάζει, όσο και αν τα οικονομικά προβλήματα μας αποπροσανατολίζουν και μας κάνουν περισσότερο ατομιστές, όσο και αν ο φόβος μπροστά στο διαφορετικό είναι για πολλούς υπαρκτός, εμείς έχουμε ακόμα δουλειά, έχουμε φαγητό, σπίτι, οικογένεια, έχουμε ακόμα την πολυτέλεια να συζητάμε για το αν μπορεί η πατρίδα μας να δεχτεί ή όχι άλλους κατατρεγμένους. Αυτοί οι άνθρωποι που ζουν διακόσια μέτρα από τα σπίτια μας και κάποιοι τους βλέπουν και τους φοβούνται, χωρίς να έχουν κάνει ποτέ τον κόπο να ανταλλάξουν μια κουβέντα μαζί τους, τι από όλα αυτά έχουν; Τι απέγιναν άραγε η πατρίδα τους, το σπίτι τους, τα παιδιά τους, οι φίλοι τους; Θα πει κανείς «δικό τους πρόβλημα τι μας νοιάζει εμάς». Και όμως ούτε δικό τους πρόβλημα είναι και θα έπρεπε να μας νοιάζει. Εκτός αν πιστεύουμε πως δέκα χρόνια πριν το όνειρο αυτών των ανθρώπων ήταν να τα παρατήσουν όλα και να βρεθούν σε ένα τόπο που πιθανώς δεν είχαν ακούσει ποτέ. Γιατί και αυτοί οι άνθρωποι σαν και σένα και μένα ήταν. Όπως θες εσύ το καλύτερο για σένα και τα παιδιά σου έτσι και αυτοί για ένα καλύτερο μέλλον ξεκίνησαν. Φαντάσου πως θα ένιωθες εσύ αν μετά από τόσες κακουχίες η δικιά σου η ζωή μετρούσε λιγότερο από την ζωή των άλλων και τα δικαιώματα σου -αν και στη θεωρία πανανθρώπινα- στα στερούσαν.

Γιατί, όταν παλεύεις για τα δικαιώματα των μεταναστών, στην ουσία παλεύεις για τα δικά σου δικαιώματα. Γιατί το να εξασφαλίζεις την ζωή του άλλου που του την στερούν, δεν είναι αλληλεγγύη, είναι καθήκον και ευθύνη σου. Γιατί και εσύ στο παρελθόν βρέθηκες στη θέση του και ίσως σε αναγκάσουν να βρεθείς και στο μέλλον. Γιατί σήμερα που μιλάμε χιλιάδες Έλληνες είναι οι ίδιοι μετανάστες. Γιατί όταν κάποια στιγμή σε ρωτήσει το παιδί σου για όλα αυτά πρέπει να μπορείς να του πεις πως δεν φοβήθηκες, πως παρέμεινες άνθρωπος και πως τίποτα και κανένας δεν μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις την καλοσύνη στην καρδιά σου. Γιατί σε τελική ανάλυση, οι φταίχτες είναι άλλοι και όχι οι πρόσφυγες. Αυτοί είναι τα θύματα. Και όσο και αν κάποιοι, από τους ανεπαρκέστατους τοπικούς μας άρχοντες μέχρι τους προβοκάτορες με τα μικρόφωνα, σε θεωρούν χαζό και κατευθυνόμενο, εσύ έχεις και καρδιά και μυαλό και πάνω από όλα είσαι άνθρωπος. Και δεν σε ενδιαφέρουν τα  μικροπολιτικά τους παιχνίδια.

Γιατί στο τέλος, κάποια μέρα το μεταναστευτικό θα τελειώσει αλλά εσύ δεν είσαι διατεθειμένος ο τελευταίος μετανάστης που θα φύγει από το νησί να είναι η ανθρωπιά σου.