Tο κλάμα της μεγάλης μας κυράς

Αυτές τις κρύες μέρες  και τις βροχερές

Μια θρηνωδία διαπερνά τους ραγισμένους τοίχους

Της Μεγάλης Κυράς του Λιμανιού στο Βαθύ

Και της Υπέρτιμης στο Νέο Καρλόβασι της Σάμου.

«Ακούω αδερφέ μου μέρα νύχτα το κλάμα της»

λέει η κυρά Παγώνα η γειτόνισσα

με το σπασμένο γόνατο από το τανκ του Πολυτεχνείου,

« Ηχούν   το αγκομαχητό  και τα βαριά της βήματα

στη σκάλα , στο δασκαλειό και στο κελάρι»

ιστορούν, ξανά και ξανά, ο κυρ Χαράλαμπος, ο γιατρός,

ο κυρ Κώστας ο ποδηλατάς , δυο-τρεις Κινέζοι που χαζεύουν

κι οι βιαστικοί διαβάτες της ατέλειωτης Προκυμαίας..

Κι Αυτή με μόνο ρούχο την αγάπη , στην βαρυχειμωνιά,

να ικετεύει  γονυπετής και ξέπλεκη  τον νεφεληγερέτη

για να μη στείλει την  φωτιά και το ζεματισμένο λάδι

σε όσους δεν τιμούν  τις Μανάδες και τις Κυρές  του Κόσμου.

Μανώλης Νικ. Κάρλας