Kατόπιν πρόσκλησης του φωτογράφου Γιάννη Μαραπά, ο εικαστικός Γιώργος Γρυπαίος θα δημιουργήσει στον χώρο του μπαρ Garage μια φωτογραφική εγκατάσταση.
Όπως μας λέει ο ίδιος:
“Το Garage, που λειτουργεί ως μπαρ από το 1991, είναι ένας χώρος που σφύζει από ζωή. Με aνθρώπους από διάφορα μέρη του νησιού και του κόσμου, περαστικούς ή θαμώνες, κουβαλώντας ο καθένας τη δικιά του ιστορία, με το σώμα να συμμετέχει με όλες τις αισθήσεις του, γεμάτος ματιές, φευγαλέες ή μη.
Για αυτό το ανθρώπινο, το φευγαλέο, το διαφορετικό, πιστεύω ότι επιδιώκει να μας μιλήσει κι ένα πορτραίτο. Κάτι τόσο ρευστό και απέραντο σε όλες του τις εκφάνσεις όπου θα λέγαμε ότι είναι αδύνατον έως αδιανόητο να αιχμαλωτιστεί μέσα σε όλο του το εύρος. Πόσο μάλλον σε μία φωτογραφία, σε μία εικόνα.
Κι εδώ λοιπόν έχουμε το κτίριο του μπαρ, φτιαγμένο από πέτρα, όπου η ανθρώπινη υπόσταση έχει σάρκα και οστά κι οπού βιώνεται και λαμβάνει χώρα μέσα από το σώμα, σε πραγματικό χρόνο· και από την άλλη μια δυσδιάστατη στατική εικόνα, τυπωμένη σε χαρτί και παγωμένη στο χρόνο.
Αυτούς του δύο φαινομενικά αντίθετους και διαφορετικούς κόσμους θα επιδιώξω να συνυπάρξουν
και να διαπραγματευτώ, μέσα από την εγκατάσταση στο Garage.
Το πώς αντιλαμβανόμαστε την εικόνα, το πώς έχουμε εκπαιδευτεί να αντιλαμβανόμαστε μια φαινομενικά εξωτερική εικόνα, έχει να κάνει και με το πώς αντιλαμβανόμαστε την δική μας ή των άλλων γύρω μας, ανθρώπων ή μη, και εν κατακλείδι και την ίδια την ζωή. Η εικόνα – και ιδιαίτερα η φωτογραφική (όπως και η ματιά μας) – δεν είναι ποτέ δεδομένη, όσο κι αν μας ξεγελά με την υποτιθέμενη “αλήθεια” της. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι, ένα θραύσμα πληροφορίας που μας προσφέρεται για να συνθέσουμε μια ευρύτερη εικόνα, όπως ακριβώς κι ο πετράς χτίζει ένα τοίχο, πετραδάκι πετραδάκι.”
![](https://www.samos24.gr/wp-content/uploads/2020/09/market-neo12.png")
Γεννήθηκα το 1973 στην Παλαιά Κοκκινιά του Πειραιά, από γονείς με καταγωγή από Σάμο, Πάρο και Κρήτη.
Ο παππούς μου υπήρξε καραβομαραγκός, αρχικά στη Σάμο και αργότερα στη Χίο· στη συνέχεια επέστρεψε στο Καρλόβασι, όπου και ασχολήθηκε με την καλλιέργεια του κήπου του.
Σε ηλικία 14 ετών εγκατέλειψα το σχολείο και ξεκίνησα να δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση καθρεπτών. Παράλληλα, ασχολήθηκα ενεργά με τη μουσική, παίζοντας τύμπανα και χτίζοντας μουσικά στούντιο. Αργότερα στράφηκα στη φωτογραφία, παρακολουθώντας σεμινάρια στον Φωτογραφικό Κύκλο και δουλεύοντας επαγγελματικά για περιοδικά ως φωτογράφος.
Σε μία από αυτές τις φωτογραφίσεις γνώρισα την εικαστικό Αιμιλία Παπαφιλίππου, η οποία έγινε μέντοράς μου και με στήριξε καθοριστικά τόσο στη διαμόρφωση του πορτφόλιο μου για σπουδές στο εξωτερικό όσο και στην ευρύτερη αντίληψη μου για την τέχνη. Έτσι, το 2002 μετακόμισα στο Άμστερνταμ, όπου και ξεκινήσα σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Gerrit Rietveld Academie, αποφοιτώντας το 2005 με την διαδραστική εγατάσταση Trees have roots and birds have wings. Το 2006 απέκτησα την κόρη μου Αιμιλία και το 2010 τον γιο μου Ρόμπιν, με την πρώην σύζυγό μου Κλαιρ Ράμσντεν.
Το 2018 ξεκίνησα μεταπτυχιακές σπουδές στο Dutch Art Institute (Artez) στο Άρνεμ της Ολλανδίας, τις οποίες ολοκλήρωσα το 2020 με την αυτοέκδοση του βιβλίου μου Unscripted Movements as a Mode of Study. Το 2022, μαζί με τη σύντροφο και συνεργάτη μου Άννι Ρουφίν, ξεκινήσαμε στο κτήμα μας, στο Καρλόβασι, ένα βιωματικό και εν εξελίξει καλλιτεχνικό εγχείρημα με τίτλο Μηγιούδεμας/Meyouthemus. Το 2024 γεννήθηκε o γιος μας, Νικόλας.
Αυτό που με απασχολεί μέσα από το έργο μου, είναι η υλικότητα των πραγμάτων και οι φόρμες, τα σχήματα, οι δυναμικές που αναδύονται από τις μεταξύ τους σχέσεις· η αλληλεπίδραση ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή, καθώς και η καλλιτεχνική πράξη ως σημείο συνάντησης.
Η δουλειά μου έχει παρουσιαστεί σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο και περιλαμβάνεται σε συλλογές μουσείων και ιδιωτών. Η έκθεση στο Καρλόβασι αποτελεί την πρώτη μου παρουσίαση στη γενέτειρα μου – μια στιγμή ιδιαίτερης σημασίας για μένα.
20 Αυγούστου – 13 Σεπτεμβρίου / Garage bar, Κωνσταντίνου Κανάρη 6, Λιμάνι Καρλοβασίου, Σάμος
