Πολιτική εκδήλωση τιμής και μνήμης στο «Τάγμα θυσίας» του ΔΣΕ στη Σάμο

Πολιτική εκδήλωση τιμής και μνήμης στο «Τάγμα θυσίας» του ΔΣΕ στη Σάμο, πραγματοποίησε την Κυριακή 12-8-2018, η Τ.Ε Σάμου του ΚΚΕ και η ΚΟΒ Καρλοβάσου , στο μνημείο-κοινοτάφιο μαχητών του ΔΣΣ στο χωριό Λέκκα.

Στην εκδήλωση κατέθεσαν στεφάνια και μίλησαν, η Κούλα Καραμηνά- Πόθου πρόεδρος του παραρτήματος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Σάμου, η Ελένη Παϊπούρογλου, μέλος του Τ.Σ Σάμου της ΚΝΕ και η Δέσποινα Κελεμπέση απο την ΚΟΒ Καρλοβάσου.

Την κεντρική ομιλία έκανε η Μαρία Βουλαρίνου στέλεχος του Κόμματος και μέλος του Τ.Σ της  ΚΝΕ, η οποία κατέθεσε και το στεφάνι της Τ.Ε Σάμου.

Στην ομιλία της αναφέρθηκε στις συνθήκες που οδήγησαν στη δημιουργία του ΔΣΕ γενικότερα και στη Σάμο,σημειώνοντας μεταξύ άλλων: «Η ίδρυση του Δ.Σ.Ε. δεν ήταν εγκεφαλικό εφεύρημα του ΚΚΕ και των συμμάχων του.

Ήταν τέκνο της ανάγκης που υπαγόρευε η όξυνση της ταξικής πάλης στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Ήταν τέκνο της οργής απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιβολή, των Άγγλων πρώτα και των Αμερικανών στη συνέχεια, των σχεδίων τους για τη παλινόρθωση της εξουσίας τους μέσω των ντόπιων υποτακτικών τους.

Ο Δ.Σ.Ε. και η ένοπλη σύγκρουση δεν ήταν προκαταβολική επιλογή των κομμουνιστών. Επιβλήθηκε αναγκαστικά και υποχρεωτικά από τις εγχώριες αστικές δυνάμεις και τους ξένους ιμπεριαλιστές, που έχοντας χάσει το παιχνίδι σε πολιτικό και ηθικό επίπεδο από τη στάση τους την περίοδο της κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, στάση υποδούλωσης συνεργασίας με τους φασίστες κατακτητές και φυγής από τη χώρα, επέλεξε το δρόμο του ανοιχτού πολέμου απέναντι στο λαό.

Η άρχουσα τάξη της χώρας μας και οι Εγγλέζοι σύμμαχοί της είχαν από την πρώτη στιγμή καθαρό ότι μετά τον πόλεμο η αναμέτρηση θα ήταν ταξική. Για το ποια τάξη, (η δική τους ή η εργατική)  θα πάρει στα χέρια της την εξουσία. Και δεν έπαψαν ποτέ να προετοιμάζονται για την αναπόφευκτη σύγκρουση.

Κάτι που το κομμουνιστικό κίνημα και το Κόμμα μας δεν το είχαν ιδεολογικά και πολιτικά λυμένο. Αντίθετα κυριαρχούσαν οι αυταπάτες της σταδιακής εξέλιξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα σε περίοδο κοινής πορείας με αστικά κόμματα για την επίλυση άμεσων λαϊκών προβλημάτων και κατόπιν θα έμπαινε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της λαϊκής Εξουσίας , του Σοσιαλισμού.

Με συνέπεια να οδηγηθεί το ΕΑΜικό κίνημα σε αλλεπάλληλες υποχωρήσεις και μοιραίους συμβιβασμούς, να δολοφονηθούν και να σταλούν στα ξερονήσια και τις φυλακές εμπειροπόλεμες δυνάμεις, να χαθεί πολύτιμος χρόνος , να αλλάξουν  συσχετισμοί κάτω από το όργιο τρομοκρατίας  και εξαγοράς. Και μόνο όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και είχαν γεμίσει τα βουνά από καταδιωκόμενους αγωνιστές , ήρθε η εντολή για ένοπλη δράση»………

………… «Ένα πράγμα αποδείχθηκε και απ’ αυτή την ιστορική περίοδο. Η ίδια η επιστημονική θεωρία του Μαρξισμού – Λενινισμού ότι η ταξική πάλη δεν καταργείται αλλά εκφράζεται ανάλογα με τις συνθήκες της εποχής με τη μια ή την άλλη μορφή.

Από αυτή την αλήθεια πηγάζει και η ανάγκη της θεωρητικής επάρκειας και της πολιτικής και οργανωτικής ετοιμότητας του Κομμουνιστικού Κόμματος να καθορίσει με τη στάση του την έκβαση του αγώνα προς όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Και ακόμη ένα πράγμα, διδάσκει: Όταν μπροστά στο κομμουνιστικό κίνημα, στο εργατικό – λαϊκό  κίνημα μπαίνει αμείλικτα το ερώτημα «Υποταγή ή αντεπίθεση» η απάντηση είναι μία και πρέπει να είναι αποφασιστική: Αντεπίθεση για να γίνει ο λαός κυρίαρχος στην οικονομική και πολιτική εξουσία.

Το ΚΚΕ σήμερα πιο έμπειρο από ποτέ, με επαναστατικό πρόγραμμα και στρατηγική, που πατάνε, πέρα από την επιστημονική θεωρία μας του Μαρξισμού- Λενινισμού, στις συλλογικές επεξεργασίες μας για το Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά και την ιστορία του λαϊκού – επαναστατικού κινήματος,  προσπάθεια που συνεχίζεται, είναι σε θέση να κρίνει τις εξελίξεις με επάρκεια, να τοποθετείται με σαφήνεια και αποφασιστικότητα σε κάθε ζήτημα που προκύπτει.

Να αναγνωρίζει έγκαιρα τους ελιγμούς του συστήματος και των πολιτικών εκφραστών του, να αποκαλύπτει στο λαό τις προθέσεις και τους στόχους τους.

 Να δείχνει με επιμονή και επαναστατική υπομονή το μοναδικό δρόμο για να βγει η εργατική τάξη μαζί με τα λαϊκά στρώματα στο προσκήνιο της ιστορίας για να εκπληρώσει τον προορισμό της».