Jamie Oliver: Τσεκάρω online σπίτια στην Ικαρία

Μεσακτή Ικαρίας. Τετάρτη μεσημέρι, μια μέρα μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Κάθομαι αραχτή και μισοβρεγμένη στο φούξια καρεκλάκι παραλίας μου ατενίζοντας τη θάλασσα. Το κινητό μου χτυπάει και η αναγνώριση δείχνει “ATHENS VOICE”. Όπα, λέω! Μυρίζομαι απόλυση!

– Τζένη μας, ευκαιρείς να πεταχτείς μέχρι το Λονδίνο να πάρεις συνέντευξη από τον Jamie Oliver;

– Παρακαλώ;

– Ψήνεσαι στα τέλη Αυγούστου να πας στο Λονδίνο να πάρεις συνέντευξη από τον Jamie;

– Ναι… Θα το κοιτάξω… Θα κάνω την καρδιά μου πέτρα… Κλείσε τώρα, γιατί έχω κάτι τρεξίματα.

Και με τη λέξη «τρεξίματα», εννοώ πως ξεκίνησαν 15 λεπτά χοροπηδητών, ουρλιαχτών και λοιπών εκδηλώσεων ενθουσιασμού, που έκανε μια ολόκληρη παραλία να με κοιτάζει. Ξέρεις όταν ήμουν μικρή, πριν 2- 3 χρόνια δηλαδή, είχα έναν τρομερό crush μαζί του. Έπαιρνα, λοιπόν, τα βιβλία του απλά και μόνο για να τον χαζεύω. Όλα αυτά, λοιπόν, που θα διαβάσεις παρακάτω για την αγάπη του για την Ικαρία, δεν είναι μια απλή σύμπτωση. Όλα δείχνουν ότι ταιριάζουμε πάρα μα πάρα πολύ, Jamie!

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Ξύπνημα στις 05.00 το πρωί. Τελευταίες ετοιμασίες. Λίγο ρουζ, λίγη μάσκαρα, λίγο κονσίλερ, βρε αδερφέ, μην με δουν στο αεροδρόμιο και τρομάξουν. Ταξάκι για Ελ. Βενιζέλος και τσουπ στο αεροπλάνο με θέση παράθυρο, παρακαλώ. Δίπλα μου ακριβώς ένα ζευγάρι από το Ντάλας του Τέξας, που έκαναν ενδιάμεση στάση στο Λονδίνο για να γυρίσουν στην πόλη τους μετά από ξέφρενες διακοπές σε Μύκονο και Σαντορίνη.

Δεν είχα ποτέ άλλοτε φόβο για τα αεροπλάνα. Αντιθέτως, κάποιοι φίλοι με φώναζαν και «γομάρα», αλλά ξαφνικά την ώρα της απογείωσης ένιωσα να με κόβει κυριολεκτικά κρύος ιδρώτας. Εννοείται πως δεν έφταιγε το έρμο το αεροπλάνο, αλλά το τεράστιο άγχος μου που θα συναντούσα τον παιδικό μου έρωτα. «Κάπως πρέπει να το καταπολεμήσεις», λέω στον εαυτό μου. «Πιάσε την κουβέντα στους Τεξανούς να ξεχαστείς, μην είσαι κορόιδο». Κι έτσι κι έγινε. Οι άνθρωποι, αν και νυσταγμένοι, άκουσαν όοοοολη την ιστορία της επερχόμενης συνέντευξης και έφτασα στο σημείο η ξεδιάντροπη να τους ζητήσω να ελέγξουν τις ερωτήσεις που είχα ετοιμάσει για τον Jamie και να με ακούσουν αν τις πρόφερα καλά στα αγγλικά ή όχι. Ελληνικό ταμπεραμέντο, παιδί μου.

Just arrived

Aπό το Heathrow και με τη βαλίτσα στο χέρι πήρα ταξί και έφτασα κατευθείαν στα Paper Mill Studios, όπου και θα ελάμβανε χώρα η μεγάλη συνάντηση. Για να μην στο παίζω και πολύ μάγκας, πρέπει να σου ομολογήσω ότι δεν ήμουν η μόνη που θα τον συναντούσα. Μιλάμε για μία International Press Day, όπου αρκετοί δημοσιογράφοι απ’ όλο τον κόσμο με τις βαλίτσες στο χέρι περίμεναν στην αίθουσα αναμονής να τον δουν από κοντά, να του πάρουν συνέντευξη και να μάθουν τα πάντα για την καινούργια του σειρά «Jamie’s Quick & Easy Food», που έρχεται και στην Ελλάδα τον Δεκέμβριο στο Fox Life από την Cosmote TV. Φυσικά, εγώ ήμουν η πιο μαυρισμένη.

Μέχρι να κατέβει ο Jamie από τα ενδότερα, μας υποδέχτηκαν με ζεστό καφέ, νερό με φρεσκοκομμένες ροδέλες πορτοκαλιού και έναν πλούσιο μπουφέ, που ακόμα αναρωτιέμαι γιατί έφαγα εκείνο το άθλιο σάντουιτς στην πτήση και τώρα το στομάχι μου δεν έχει χώρο για τα καλούδια του Jamie.

Το μενού περιελάμβανε «Smoked Salmon Plates» με σολομό, αβοκάντο, αγγουράκι και cottage cheese, «Harissa Squash Salad» με κίτρινη κολοκύθα, harissa, αβοκάντο και μοτσαρέλα, «Beef, beets & Horseradish» με μπρεζάολα και horseradish σος, «Tasty Warm Lentil Salad» με αντσούγιες, μπρόκολο, πολύχρωμες πιπεριές και φακές, «Watermelon, Radish & Feta Salada» με κουκουνάρι, καρπούζι, ραπανάκι και ωραιότατη φέτα και «Tender Lamb Shoulder» με αρνάκι, ρεβίθια, ντοματίνια και ras el hanout (ένα μείγμα μπαχαρικών από τη Βόρεια Αφρική).

Στην αίθουσα αναμονής και ενώ το άγχος είχε χτυπήσει επίπεδα εξετάσεων διπλώματος οδήγησης, έπιασα κουβέντα με τη Ντάρια από το πολωνικό «Kukbuk», τον Alberto από την «El mundo» και τη Suze από το «Australian Associated Press». Με ρώτησαν για την κρίση στην Ελλάδα, για τους μισθούς στην Ελλάδα, για τους φόρους στην Ελλάδα. Τέτοια οικονομική ανάλυση ούτε ο Τσακαλώτος σε Eurogroup.

Με την άκρη του ματιού και για να αποφύγω τη συζήτηση πέφτω στα άριστα τακτοποιημένα αντίτυπα του καινούργιου βιβλίου του Jamie «Jamie Oliver 5 Ingredients Quick & Easy Food», που περιλαμβάνει όλες τις συνταγές που θα δούμε κι εμείς στην Ελλάδα μέσω του Fox Life και της Cosmote TV στην καινούργια του σειρά.

Τσιμπάω ένα αντίτυπο και αρχίζω να το ξεφυλλίζω. Το περίεργο είναι ότι από αυτό που αντίκρισα, μου ήρθε μια ακαταμάχητη επιθυμία να μπω σε μια κουζίνα και να αρχίσω να μαγειρεύω. Ποια εγώ; Που αν με ρωτήσεις τι χρώμα είναι το πλακάκι της κουζίνας μου, θα το σκεφτώ κανά πεντάλεπτο και δεν ξέρω αν θα σου δώσω στο τέλος τη σωστή απάντηση. Κι όμως! Το καινούργιο του βιβλίο εστιάζει σε πανέξυπνους συνδυασμούς μόλις 5 υλικών (καλό αυτό για το ψυγείο μου εκτός από μούχλα, διαθέτει ελάχιστα πράγματα), που μαζί δίνουν ένα υπέροχο αποτέλεσμα με ελάχιστη φασαρία στην κουζίνα. Υπήρχαν μάλιστα πιάτα που είναι τόσο εύκολα να τα μαγειρέψεις μόλις σε 10 λεπτά. «Εδώ είσαι, Τζένη!», λέω στον εαυτό μου. «Ήρθε η ώρα σου να λάμψεις. Δεν μπορείς να γυρνάς σπίτι κατάκοπη και πεινασμένη και να παραγγέλνεις όλα τα ετοιματζίδικα. Σκέψου τη σιλουέτα σου».  Θα αρχίσω, λοιπόν, τη μαγειρική υπό την καθοδήγηση του Jamie. Κι όπως μας είπε κι ο ίδιος αργότερα: «Θέλω όλοι να απολαύσουν τη μαγειρική από την αρχή και εφοδιασμένοι με αυτό το βιβλίο δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Το έκανα όσο πιο εύκολο μπορούσα. Μπορείς να μαγειρεύεις υπέροχα φαγητά με μόλις 5 υλικά κάθε μέρα της εβδομάδας, όποια κι αν είναι η περίσταση, από ένα γρήγορο μεσοβδόμαδο βραδινό μέχρι ένα πλούσιο κυριακάτικο τραπέζι με φίλους». Με πάνω από 130 συνταγές και κεφάλαια που αφορούν στο κοτόπουλο, το μοσχάρι, το χοιρινό, το αρνί, το ψάρι, τα αυγά, τις σαλάτες, τα μακαρόνια αλλά και γλυκές απολαύσεις, θα έχω μπόλικη έμπνευση για δημιουργία φέτος το χειμώνα. Αλλά για στάσου! Βλέπω τον Jamie να κατεβαίνει τις σκάλες ή με γελούν τα μάτια μου;

Να ’σου κι ο Jamie

Άνετος, χαμογελαστός, με ένα απλό τζιν παντελόνι, ένα ριγέ T-shirt και ένα τζιν πουκάμισο, μπήκε στην αίθουσα αναμονής και μας χαιρέτησε έναν-έναν διά χειραψίας.
«Μη, Τζένη. Μην του φιλήσεις το χέρι» σκέφτηκα. «Σκέψου το ρεζιλίκι!» και ανασκουμπώθηκα στην καρέκλα μου. 

Με ένα γλυκύτατο χαμόγελο ξεκίνησε να μας μιλάει με ενθουσιασμό για την καινούργια του σειρά «Jamie’s Quick & Easy Food»:

«Είναι μία πολύ σημαντική στιγμή για μένα. Ξέρετε, τον επόμενο χρόνο το “Naked Chef” θα κλείσει τα 20 χρόνια και δεν ξέρω γιατί, αλλά τα σκέφτομαι πολύ τελευταία αυτά τα 20 χρόνια. Όταν ξεκίνησα στη Βρετανία, όπως και σε πολλές χώρες εκείνη την περίοδο, το να μαγειρεύεις ήταν αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση. Οι άντρες δεν ασχολούνταν με τη μαγειρική. Όμως, οι γυναίκες ξεκίνησαν να δουλεύουν σκληρά και να αναρριχώνται στις επιχειρήσεις εκείνο τον καιρό. Οι άντρες, όμως, συνέχιζαν γυρνώντας από τη δουλειά να απευθύνονται στα κορίτσια τους με το κλασικό “Τι έχουμε για φαγητό;”. Βγήκα στην τηλεόραση, λοιπόν, εγώ τότε και είπα “Μα, τι λέτε;”. Ήμουν πάρα πολύ μικρός και θυμάμαι τότε όλα τα κορίτσια έλεγαν στους συντρόφους τους “Αν μπορεί να το κάνει αυτός, μπορείς κι εσύ”».

Τα γέλια μας ακούστηκαν μέχρι το δρόμο και συνέχισε:

«Δεν το είχα σχεδιάσει όλο αυτό. Το αρχικό μου πάθος ήταν απλά να μαγειρεύω. Ξέρετε, πέρασα πολύ δύσκολα στο σχολείο. Είμαι ένα δυσλεξικό παιδί και οι λέξεις με εκνευρίζουν μεν, αλλά τις εκτιμώ πολύ και σας θαυμάζω πολύ εσάς τους δημοσιογράφους, που μπορείτε χρησιμοποιώντας τις λέξεις να πλάσετε ολόκληρους κόσμους. Εγώ ειλικρινά παλεύω πολύ με αυτό. Απέτυχα παταγωδώς λοιπόν στο σχολείο, αλλά είχα πάντα τη δουλειά μου τα Σαββατοκύριακα στη pub των γονιών μου. Κυριολεκτικά αυτό με έσωσε! Ειλικρινά, πιστεύω ότι το concept μιας pub είναι το πιο δημοκρατικό μέρος στον κόσμο. Δεν είναι μόνο για πλούσιους ανθρώπους, είναι και για φτωχούς ανθρώπους, για εφήβους και για παππούδες, για sports clubs, για παιδιά. Εκεί, λοιπόν, έγινε η κύρια εκπαίδευσή μου. Και το “Νaked Chef” αυτό πρέσβευε. Ότι ο καθένας μας μπορεί να μαγειρέψει. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι έχουν περισσότερο ταλέντο εκ γενετής, αλλά όλοι μπορούν να μαγειρέψουν».

«Να δεις που μ’ έχει καταλάβει ότι είμαι ακαμάτρα», σκέφτηκα. Anyway, πες μας κι άλλα Jamie:

«Πλέον, βέβαια, έχουμε πρόσβαση σε πάρα πολλά υλικά και σε γεύσεις από όλο τον κόσμο, έχουμε γείτονες ή συναδέλφους από άλλες χώρες, δοκιμάζουμε φαγητά από πολλές κουλτούρες. Οπότε για μένα αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για την επόμενης γενιάς μαγειρική. Μαγειρική με 5 υλικά μόνο. Το 5 είναι μαγικός αριθμός για μένα (5 είναι και τα παιδιά του Jamie). Για να είμαι ειλικρινής, ένας chef δεν μαγειρεύει με 5 υλικά. Απλά μαγειρεύει, κάνει ό,τι του αρέσει. Αλλά αυτό που είναι τρομερό, είναι ότι δημιουργείς έναν κόσμο που το κάνεις εύκολο για όλους, ακόμα και για κάποιον που φοβάται να μαγειρέψει. Είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα πάρτυ με τους 5 κολλητούς φίλους, που πάντα περνάτε καλά μαζί. Δεν χρειάζεσαι περισσότερους. Με τον ίδιο τρόπο, δεν χρειάζεται να το παίζεις κουλ με τρελά και άπειρα υλικά. Απλότητα. Και αυτό είναι το concept του νέου μου βιβλίου. Μπορείτε να πείτε ότι είμαι ενθουσιώδης, αλλά ειλικρινά πιστεύω ότι αυτό είναι πιθανώς το πιο εύκολο βιβλίο που έχω γράψει ποτέ. Το πιο προσβάσιμο. Μπορείς να το πάρεις δώρο σε ένα 12χρονο ή σε έναν έφηβο, αλλά περιέργως μπορείς να το δώσεις και σε έναν πάρα πολύ καλό μάγειρα. Για μένα ως chef είναι ένα μάθημα για αυτοσυγκράτηση. Ελπίζω να σας αρέσει. Όλοι θα πάρετε από ένα αντίτυπο (εγώ πήρα δύο) και θα σας το υπογράψω αργότερα».

Ιδού και τα πειστήρια!

Ξαφνικά από πίσω του σε έναν μεγάλο προτζέκτορα ξεκίνησε να παίζεται το πρώτο επεισόδιο από την καινούργια του σειρά «Jamie’s Quick & Easy Food», που θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και εμείς στην Ελλάδα από τον Δεκέμβριο. Και ο Jamie συμπλήρωσε:

«Υπάρχουν, όμως, τόσα πολλά από τις κινήσεις και τους ήχους, που δεν μπορούν να αποτυπωθούν στο βιβλίο. Και εδώ είναι που έρχεται η καινούργια μου σειρά “Jamie’s Quick & Easy Food”. Το φαγητό δείχνει σαν να μαγειρεύεται μπροστά σου, μπορείς ειλικρινά να το νιώσεις, λόγω των τελευταίας τεχνολογίας καμερών που έχουμε χρησιμοποιήσει, αλλά και των slow motion λήψεων. Φυσικά και θα υπάρχουν και πολλές λεπτομέρειες, έξυπνα τρικς και τεχνικές μαγειρικής με στυλάτα γραφικά. Τα γυρίσματα γι’ αυτή τη σειρά ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσο ενθουσιασμένος είμαι που το μοιράζομαι μαζί σας. Είναι 18 επεισόδια 30 λεπτών το καθένα γεμάτα ιδέες. Κάποιες φορές, τα πιο απλά πράγματα είναι και τα καλύτερα. Δεν μπορώ να πιστέψω πως μου πήρε 20 χρόνια για να αρχίσω να ασχολούμαι και να επικεντρωθώ στην μαγειρική με 5 υλικά, σε συνδυασμούς που σκοτώνουν και σε τεχνικές που μπορούν να κάνουν τη μαγειρική πιο ενδιαφέρουσα από ποτέ».

«Ανυπομονώ να δω το δεύτερο επεισόδιο» σκέφτηκα, γιατί ο Jamie Oliver με τον μοναδικό τρόπο του σου δείχνει πόσο πανεύκολο είναι να απολαμβάνεις πεντανόστιμο σπιτικό φαγητό κάθε μέρα της εβδομάδας, ασχέτως του πόσο πολυάσχολος είσαι. Χρησιμοποιώντας μόλις 5 υλικά σε κάθε συνταγή, αποδεικνύει ότι το φανταστικό φαγητό δεν έχει να κάνει ούτε με λίστες αμέτρητων συστατικών ούτε με άπειρο χρόνο στην κουζίνα. Πεντανόστιμα πιάτα κρεατικών, πιάτα για vegetarians, μυρωδάτα θαλασσινά, λαχταριστές σαλάτες και πλούσιες μακαρονάδες, αλλά και γλυκά κεράσματα, που δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω από μερικά καλής ποιότητας υλικά και για φινίρισμα τις έξυπνες ιδέες του Jamie. Το «Jamie’s Quick & Easy Food» απ’ όσο είδα, φίλοι μου, είναι σούπερ διασκεδαστικό, αλλά και χρήσιμο. If you know what I mean.

Aπό τα χεράκια του Jamie

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να μας μαγειρέψει. Μεταφερθήκαμε από την αίθουσα μαγειρικής σε μία φωτεινή και ευρύχωρη κουζίνα, που διέθετε μπροστά της πάγκους για να καθίσουμε. Η στιγμή ήταν απ’ αυτές που θα διηγούμαι στα παιδιά μου. «Ξέρετε, παιδάκια μου, κάποτε η μανούλα σας ήταν μεγάλη και τρανή. Μέχρι κι απ’ τα χεράκια του Jamie Oliver έχει χλαπακιάσει…»

Ο Jamie πίσω από την κουζίνα, εμείς καθισμένοι σαν τα μαθητούδια στους πάγκους και όλα ήταν έτοιμα για το πολυαναμενόμενο live cooking show. Είναι απίστευτο να τον βλέπεις να μαγειρεύει από κοντά. Είναι σαν να ξέρει τα πάντα, σαν να είναι ο βασιλιάς της μαγειρικής. Ό,τι έπιανε στα χέρια του, φαινόταν ότι ήξερε να το χειριστεί τέλεια και ότι στο τέλος θα ετοιμάσει κάτι παραπάνω από νόστιμο. Κάτι μαγικό. Κι εκεί κάπου άρχισαν κι οι μυρωδιές. Δεν ξέρω αν θόλωσα από τις αναθυμιάσεις του σκόρδου που τσιγαριζόταν, αλλά ήμουν έτοιμη να πέσω στην αγκαλιά του. «Συγκρατήσου, Τζένη. Έχεις μακροχρόνιο δεσμό», είπα στον εαυτό μου.

Ξεκίνησε με την πρώτη συνταγή: «Quick Asian Fishcakes».
(Άντε θα σας πω και τις συνταγές αναλυτικά, για να τις φτιάξετε το βράδυ και να πουλήσετε μούρη στους φίλους σας, που ακόμα δεν τις έχουμε δει καν στην Ελλάδα και στην καινούργια του σειρά.)

Χρησιμοποίησε:

1. Λεμονόχορτο
2. Ginger
3. Κόλιανδρο
4. Φιλέτο σολομού
5. Μαρμελάδα chilli

Λεπτοκόβουμε τα λαχανικά μας και τον σολομό και τα αναμειγνύουμε όλα σε ένα μπολ.

Στη συνέχεια, πλάθουμε το μείγμα μας σαν μπιφτεκάκια.

2 λεπτά στο τηγάνι από την κάθε πλευρά

Γαρνίρουμε με μία κουταλιά μαρμελάδα chilli στο κάθε fishcake.

Έτοιμα και -πιστέψτε με- πεντανόστιμα!

Έπειτα πέρασε στην επόμενη: «Garlic Mushroom Pasta»

Χρησιμοποίησε:

1. Trofie ή Fusilli
2. Σκόρδο
3. Μανιτάρια (ό,τι είδος θέλουμε)
4. Παρμεζάνα
5. Creme fraiche

Μαγειρεύουμε τα μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου σε αλατισμένο νερό και μετά τα στραγγίζουμε, κρατώντας μόνο μία κούπα από το νερό που μαγειρέψαμε.

\

Στο μεταξύ, σε ένα αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε το σκόρδο με λίγο λάδι και μετά ρίχνουμε και τα μανιτάρια και τα μαγειρεύουμε για περίπου 8 λεπτά.

Έπειτα, πετάμε τα μακαρόνια στο τηγάνι μαζί με το νερό που κρατήσαμε στην κούπα μας και προσθέτουμε και την τριμμένη παρμεζάνα.

2 κουταλιές creme fraiche και έτοιμο!

*** Τα μόνα έξτρα υλικά που προσθέτει στις συνταγές του είναι αλάτι, πιπέρι, λάδι και ξύδι. 

Το tet a tet με τον Jamie

Το Live cooking show είχε πια τελειώσει και περίμενα τη μαγική ώρα 16.45, που θα συναντούσα τον Jamie από κοντά για τη συνέντευξη. Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος, αλλά δεν το άφησα να με πάρει από κάτω.

Άκου πως έχουν τα πράγματα σε αυτές τις περιπτώσεις. Κάθε 30 λεπτά, ένα γκρουπ 6 δημοσιογράφων έμπαινε στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τη συνέντευξη με τον Jamie. Εκεί, καθισμένοι σε ένα κυκλικό τραπέζι με τον Jamie στην κεφαλή και οι 6 θα είχαμε στη διάθεση μας μόλις 25 λεπτά για να τον ρωτήσουμε ό,τι προλαβαίναμε. Στο ίδιο γκρουπ με μένα, υπήρχαν δημοσιογράφοι από την Ιταλία, την Ταιβάν, την Αυστραλία, την Ισπανία και την Πολωνία. Μα τι να προλάβουν να πρωτορωτήσουν 6 άνθρωποι σε 25 λεπτά αναρωτήθηκα; Κι όμως!

Ξεκίνησε η κοπέλα από την Ιταλία. 

Αυτό που συμβαίνει πάρα πολύ στις χώρες του νότου, όπως η Ιταλία, είναι ότι οι χαμηλότερες και φτωχότερες κοινωνικές τάξεις που ήταν παλιότερα γνωστές για την υγιεινή τους διατροφή, πλέον έχει ανακαλυφθεί ότι είναι οι πιο παχύσαρκοι. 

Ισχύει. Βλέπεις ότι σε αυτές τις τάξεις οι μεγάλες εταιρείες τροφίμων, καπνού και αναψυκτικών έχουν τεράστια ανάπτυξη. Το να υπερκαταναλώνουμε κρέας ή ζάχαρη δεν ήταν ποτέ φυσιολογικό. Σήμερα, έχει γίνει το φυσιολογικό και το καθημερινό. Όλων μας οι παππούδες και οι γιαγιάδες δεν έτρωγαν κρέας ή γλυκά κάθε μέρα, μόνο αν ήταν βασιλιάδες ή αριστοκράτες. Πέρασα 2 χρόνια ταξιδεύοντας σε περιοχές, όπου οι κάτοικοι ζουν περισσότερο απ’ όλο τον κόσμο έχοντας μια πιο υγιεινή ζωή και, χωρίς να θέλω να φανώ μίζερος, οι μεγάλες εταιρείες αρχίζουν και τις προσεγγίζουν και αυτές και, ίσως, σε λίγα χρόνια να τις χαλάσουν. Όλος κόσμος σιγά-σιγά για λόγους διατροφής πρέπει να στρέφεται προς τα ψάρια και τα λαχανικά, κάνοντας ό,τι ακριβώς και οι παππούδες μας. Αυτό που είναι πολύ ενδιαφέρον είναι ότι περίπου το 65% των συνταγών των βιβλίων μου είναι για vegetarian. Κανένας, βέβαια, δεν το έχει προσέξει αυτό.

Τσουπ! Χώθηκα κι εγώ.

Είπατε ότι έχετε επισκεφτεί τα μέρη στον κόσμο, όπου οι άνθρωποι ζουν περισσότερο απ’ ό,τι αλλού. Ένα από αυτά είναι και η Ικαρία, την οποία και έχετε επισκεφτεί πρόσφατα. Γιατί πιστεύετε ότι ο κόσμος εκεί ζει περισσότερο; Είναι μόνο το φαγητό;

Σίγουρα, μιλάμε για ένα συνδυασμό αιτίων. Δεν μπορείς να πεις ότι ευθύνεται μόνο ένα πράγμα. Πιστεύω, όμως, ότι ένα από τα βασικότερα αίτια είναι ότι ολόκληρο το νησί διαθέτει αγνές πρώτες ύλες βιολογικής καλλιέργειας και ότι λόγω της γεωγραφικής του μορφής απαιτείται και κάποιου είδους άσκηση για να μετακινηθείς. Χρησιμοποιούν, επίσης, πολλά βότανα στη μαγειρική τους. Η καλή ποιότητα του αέρα και του νερού παίζει τεράστιο ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό και το ότι ο μέσος κάτοικος του νησιού έχει 7-10 φίλους, ενώ εδώ στη Βρετανία και σε πολλές άλλες δυτικές χώρες έχουμε μόλις 2-3. Οι άνθρωποι έχουν πίστη. Πίνουν, βέβαια! Μπορεί το αλκοόλ να θεωρείται δηλητήριο, αλλά αν πίνεις λιγάκι, χαλαρώνεις και σου φεύγει το στρες, πράγμα πολύ καλό.

Λάτρεψα την Ικαρία και θα ήθελα διακαώς να γυρίσω πίσω! Για να είμαι ειλικρινής, τσεκάρω online 2 φορές το χρόνο για σπίτια που βγαίνουν προς πώληση. Είναι, επίσης, πολύ σημαντικό ότι στη σύγχρονη βρετανική κουλτούρα, η ιδέα των διακοπών είναι το να πας στο κοντινότερο αεροδρόμιο σου και μετά κατευθείαν στον προορισμό των διακοπών. Αν κοιτάξεις την Ικαρία -ίσως είναι προφανές για σένα, αλλά για μένα ήταν ένα πρωτοφανές μάθημα- η άνεση που κερδίζεις, παίρνοντας μια πτήση είναι ένα πράγμα, αλλά αν μπεις στη διαδικασία να ξεβολευτείς λιγάκι, παίρνοντας δύο πτήσεις ή μια πτήση και ένα πλοίο, αυτό που κάνεις ουσιαστικά είναι να βγάλεις έξω όλους εκείνους τους ανθρώπους που γενικά σε ενοχλούν. Άνθρωποι που μεθούν κλπ κλπ. Και ειλικρινά στο χρόνο που πέρασα στο νησί, κάθε τουρίστας ήταν ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος. Όλοι ήθελαν να βρίσκονται εκεί. Δεν πήγαιναν εκεί γιατί ήταν φτηνά ή κοντά ή οτιδήποτε. Απλά όλοι ήθελαν να βρίσκονται εκεί. Οπότε, έκανα πάρα πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις και δεν συνάντησα ούτε έναν βλάκα! Συνεπώς, πήρα ένα μεγάλο μάθημα, αν θέλω αληθινή ευτυχία στη ζωή μου, 2 πτήσεις!

Μπήκε στη συζήτηση και ο δημοσιογράφος από την Πολωνία.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό εφαλτήριο της καριέρας;

Πιστεύω ότι είναι αρκετά. Το να πουλάς βιβλία είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μπορείς να πουλήσεις μερικά βιβλία κατά τύχη, αλλά μετά από 20 χρόνια το να αγοράζει κάποιος τα βιβλία σου είναι σημαντικό. Είναι κάτι σαν μαζική ψήφος. Η σχέση μου με το κοινό, είτε είναι βρετανικό είτε είναι διεθνές, είναι για μένα πολύτιμη και η εμπιστοσύνη είναι κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις, πρέπει να την κερδίσεις. Αν αγοράσεις ένα βιβλίο, στο οποίο οι συνταγές δεν είναι δοκιμασμένες και χαλάσεις χρήματα για να τις φτιάξεις, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ αυτό. Επίσης, δεν περίμενα στην καριέρα μου ότι θα εκνεύριζα τόσους πολλούς πολιτικούς με τόσο παραγωγικό τρόπο. Στην αρχή, δεν μπορούσα καν να τους προσεγγίσω.

Τώρα που πλέον μελετάω την επιστήμη της διατροφής, κάνοντας ένα master στον τομέα αυτό, άλλαξε ολόκληρη η ζωή μου. Γι’ αυτό και στο βιβλίο μου κάτω- κάτω αναφέρονται τα διατροφικά στοιχεία της κάθε συνταγής. Και αυτό θα γίνεται πάντα. Είτε ενδιαφέρει τους αναγνώστες είτε όχι. Εμένα η δουλειά είναι να τα βάζω εκεί. Και δεν θέλω μόνο να μιλάω για μαρούλια και λάχανα, δεν είμαι χίπις. Αυτό που θέλω είναι να έχεις την επιλογή να διαλέξεις τι να φας. Γι’ αυτό και το 65% των συνταγών μου όλα αυτά τα χρόνια είναι για vegetarians. Και ξέρεις κομμάτι της δουλειάς αυτής εδώ και 20 χρόνια είναι και να σε αγαπούν, αλλά και να σε μισούν ή να σε πολεμούν. Πιστεύω ότι έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα για τους vegetarians όλο αυτό τον καιρό και για το σκοπό που πιστεύουν. Για την ακρίβεια, είμαστε φίλοι, απλά δεν το ξέρουν ακόμα. Έχω vegans που μπαίνουν στα εστιατόρια μου και διαμαρτύρονται, χωρίς να ενδιαφέρονται αν τα κοτόπουλά μου είναι ελευθέρας βοσκής από μια εξαιρετική φάρμα και κοστίζουν την ίδια τιμή με άλλα που δεν είναι ελευθέρας βοσκής. Εγώ πιστεύω σε αυτούς, απλά δεν μου αρέσει όταν κάτι γίνεται σαν θρησκευτικός ρατσισμός. Γιατί αν μιλήσουμε με τους παππούδες, το πιθανότερο είναι ότι έτρωγαν vegan φαγητό 3 φορές την εβδομάδα. Δεν πρέπει, όμως, και το ότι τρως κρέας να σε κάνει να νιώθεις άβολα. Αν έχεις να φας κρέας κάποιες φορές την εβδομάδα, δόξα τω Θεώ.

Να ’σου και η Αυστραλέζα.

Στην Αυστραλία συζητούν το νόμο περί φόρου στα ζαχαρούχα αναψυκτικά, όπως προχωρήσατε και στη Βρετανία μετά από δικιά σου πρόταση, στο πλαίσιο της στρατηγικής της για τη μείωση της παιδικής παχυσαρκίας. 

Ο φόρος στα ζαχαρούχα αναψυκτικά δεν είναι γλυκούλης, δεν είναι ωραίος, είναι απλά το νέο φυσιολογικό. Κάτι που παλιά ήταν ένα πιο σπάνιο κέρασμα, σήμερα έχει γίνει η ενυδάτωση μας αντί του νερού. Κάτι που ήταν πιο ασυνήθιστο, έχει γίνει καθημερινή μας συνήθεια. Φανταστείτε τι σκέφτηκε η ομάδα μου όταν μια μέρα πήγα και τους είπα: Ξέρετε τι θα κάνουμε τον επόμενο 1,5 χρόνο; Θα αφοσιωθούμε σε έναν καινούργιο φόρο. Μείνανε όλοι άφωνοι. Σκεφτείτε τι έβαλε με νου του ο κόσμος ή οι δημοσιογράφοι. Και φυσικά, η κυβέρνηση. Βλέποντας, όμως, ότι πολλές χώρες του κόσμου έχουν πια πολλά παχύσαρκα παιδιά, όπως είναι η Βρετανία ή η Αυστραλία, σκέφτηκα “ας τα κάνουμε λιγάκι πιο ακριβά μέσω του φόρου και τα λεφτά που θα αποκομίσουμε ας τα ρίξουμε στον αθλητισμό και στην εκπαίδευση των παιδιών μας”. Πιστεύω ότι θα το ακολουθήσουν κι άλλες χώρες, γιατί οι επιστήμονες λένε ότι είναι το σωστό. Πιστεύω ότι μία τούρτα πρέπει δοξάζεται. Ξέρουμε ότι είναι αταξία, αλλά την αγαπάμε. Πρέπει, όμως, να το κάνουμε με μέτρο. Όταν έχεις ζήσει στις πιο ανθυγιεινές πόλεις της Αμερικής, αυτό σε αλλάζει για πάντα. 20 χρόνια πριν δεν ήμουν πολιτικοποιημένος. Σήμερα, πραγματικά είμαι. Νομίζω, όμως, ότι μέσω του φαγητού και της έκθεσης σε όλα αυτά τα βιώματα, άλλαξα και είμαι πολύ χαρούμενος γι΄αυτό.

Αντί επιλόγου

Όπως καταλαβαίνετε, μετά από μια τέτοια μέρα το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω στο ξενοδοχείο και να πέσω να ξεραθώ. Τι κι αν μου υποσχέθηκαν χορούς και πανηγύρια διάφοροι Λονδρέζοι δημοσιογράφοι, εγώ ήθελα απλά να πάρω το αντίτυπο του βιβλίου μου αγκαλιά και να πέσω για ύπνο. Όπως κι έγινε.

Την επόμενη μέρα το πρωί, μπήκα στο αεροπλάνο για Αθήνα.

Bye, bye London! Bye, bye, Jamie! Ίσως, κάποτε ξαναβρεθούμε.