Καίτη Γκρέϋ: Μια μεγάλη Σαμιώτισσα

Πρέπουσα και τιμητική η υποδοχή της Καίτης Γκρέυ προχτές στη παροικία των Μυτιληνιών της Σάμου στον Ουρανό..

Όλες και όλοι στη σειρά, συναγωγή των γενεών μεγάλη…

Και να αγκαλιές και να φιλιά κι οι αναμνήσεις ανεξάντλητο ποτάμι..

Και «σε θυμόμαστε Αγγελική και σ’ αγαπάμε και τι νέα μας φέρνεις απ’ το χωριό κι από την Ψωροκώσταινα»…

Τα ‘χασε η ξακουστή κυρά με τις θερμές εκδηλώσεις μιας και δεν την είχε μάθει το χωριό της, εν ζωή, σε κάτι τέτοια.

«Ευχαριστώ από καρδιάς», ψιθύρισε συγκινημένη.

Την υποδέχτηκαν ακόμα κι από τη φυσική της οικογένεια ( η μισή ντροπή και η μισή  πίκρα δική τους κι η άλλη μισή του Θεού), συγγενείς, γνωστοί και φίλοι.

Ανάμεσα τους και η πάντα πρόσχαρη  Ιουλία Ελευθερόγλου-Μπίμπα  που έφυγε όπως κι αυτή μικρή, φτωχή και άσημη απ’ τους Μυτιληνιούς για την πρωτεύουσα  τα μίζερα εκείνα  χρόνια του μεσοπολέμου.

Και τι δεν έφερε στο νου της Αγγελικής αυτό το συναπάντημα με την Ιουλία…

Το Μέλλον επιφύλαξε και για τις δυο δύσκολη μα διαλεχτή πορεία στην Αθήνα ..

Εκείνη πάλεψε σαν το θεριό και πρώτεψε στο τραγούδι..

Με την αγγελική φωνή της ύμνησε τις χαρές και τις λύπες του κόσμου, κέρδισε την αγάπη και την καταξίωση μα έμεινε πάντα ταπεινή και ανθρώπινη όπως την δίδαξαν το χωριό της και η πόλη.

Έγινε η μεγάλη αρχόντισσα του τραγουδιού, η αξέχαστη  Καίτη Γκρέυ .

Η Ιουλία διάλεξε συνειδητά, από νωρίς, να αφιερωθεί στους φτωχούς και στους ανήμπορους της Αθήνας και στα πέτρινα  χρόνια της Κατοχής να δώσει και τη ζωή της ακόμα για την ελευθερία της πατρίδας.

…Δραστήριο μέλος της Εθνικής Αντίστασης  συμμετείχε, ενεργά στην ανατίναξη των γραφείων της προδοτικής ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ στην Αθήνα, στις 20 Σεπτέμβρη 1942, συνελήφθη, φυλακίστηκε , καταδικάστηκε σε θάνατο και τον Μάρτη του  1943 εκτελέστηκε «δια πελέκεως» στη Βιέννη από τους Γερμανούς κατακτητές….

«Ήρθε από τον Όλυμπο» σκέφτηκε η Αγγελική, μόλις την είδε,  «πάντα  απλή και  ταπεινή, να με προϋπαντήσει» …

Αυτήν την ηρωίδα πλησίασε σεβαστικά και «σου φέρνω χαιρετίσματα απ’ τους απλούς ανθρώπους του χωριού κι  απ’ την πατρίδα ολόκληρη» της είπε και την ασπάστηκε σταυρωτά…

«Σ’ ευχαριστώ,  σ’ ευχαριστώ» της αποκρίθηκε στοχαστικά η Ιουλία και  ξέσπασε μες στην ολόθερμη και ζωντανή αγκαλιά της..

Πέρασαν ώρες πολλές….

Κι όταν χορτάσανε πια οι ψυχές κουβέντα και μηνύματα έστησαν  γλέντι και χορό κάτω απ’ το γέρο πλάτανο στην κεντρική πλατεία τ’ ουρανού..

Εκεί που ο Φίλανδρος, ο Μοσχονάς, ο Λεριός και η μεγάλη Καίτη Γκρέυ θα τραγουδούν, αιώνια, τη Ζωή, τις λύπες της και τις χαρές για τις γενιές που έφυγαν μα και γι’ αυτές που θα’ ρθουν…

Για την καταγραφή.

Μανώλης Νικ. Κάρλας