Περπατάς στο κέντρο της Σάμου και μετράς, ένα κλειστό μαγαζί, δύο, τρία… Σχεδόν τριάντα στους δύο εμπορικούς δρόμους μόνο. Οι άδειες βιτρίνες έχουν γίνει πια μέρος του τοπίου.
Στην Καπετάν Σταμάτη, 13 καταστήματα με κατεβασμένα ρολά και ξεθωριασμένες πινακίδες «ενοικιάζεται». Στη Λυκούργου Λογοθέτη – τον δρόμο που θυμούνται οι παλιοί γεμάτο φωνές, βιτρίνες φωτισμένες, ουρές στα μαγαζιά – τα κλειστά έχουν φτάσει τα 16.
Η εικόνα αυτή δεν προέκυψε ξαφνικά. Είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς χτυπημάτων που δέχτηκε το νησί τα τελευταία χρόνια.
Πρώτα ήρθε η οικονομική κρίση και τα μνημόνια, που στέρεψαν τις τσέπες των καταναλωτών και ανάγκασαν πολλούς ιδιοκτήτες να κατεβάσουν ρολά. Μετά, το 2020, ο σεισμός των 7 Ρίχτερ που συγκλόνισε το νησί – δεν ήταν μόνο οι υλικές ζημιές, ήταν και ο ψυχολογικός αντίκτυπος που κράτησε μήνες.

Αλλά υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας, πιο σιωπηλός. Πολλοί έμποροι άλλαξαν επάγγελμα ή επαγγελματική στέγη. Κάποιοι βρήκαν πιο σταθερές δουλειές, άλλοι μετακόμισαν σε άλλες περιοχές με χαμηλότερα ενοίκια, άλλοι απλά κουράστηκαν να παλεύουν με έναν αγώνα που φαινόταν χαμένος.
Κι όμως, ακριβώς εκεί, στη Λυκούργου Λογοθέτη, κάτι ξεκινάει να αλλάζει. Μετά από χρόνια σιωπής, νέα μαγαζιά ανοίγουν σιγά σιγά. Δειλά ακόμα, αλλά ανοίγουν. Κάποιοι το ρισκάρουν.
Μπορεί να είναι η αρχή κάποιας αλλαγής. Ή μπορεί όχι. Αλλά για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό, κάποιοι στη Σάμο κοιτάζουν το κέντρο της πόλης τους με λίγη ελπίδα.