Αψηφώντας την κακοκαιρία, πολίτες και φορείς γέμισαν την Πορφυριάδα Σχολή στο Καρλόβασι. Μαρία Καρυστιανού, Παύλος Ασλανίδης και Δήμητρα Θάνου ξεδίπλωσαν το μέγεθος της τραγωδίας και της συνεχιζόμενης μάχης για την αλήθεια.
Καρλόβασι, Σάμος – Ούτε η βροχή δεν στάθηκε ικανή να κάμψει την αποφασιστικότητα των Σαμιωτών να τιμήσουν τη μνήμη των 57 ψυχών που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών και να διατρανώσουν την απαίτησή τους για δικαιοσύνη. Το σχολικό κτίριο της Πορφυριάδας Σχολής στο Καρλόβασι πλημμύρισε το βράδυ του Σάββατου από κόσμο, με τον προαύλιο χώρο να αποδεικνύεται μικρός για να χωρέσει την οργή, τον πόνο και την αλληλεγγύη των παρευρισκομένων.
Την εκδήλωση, που διοργάνωσε η «Πρωτοβουλία για τα Τέμπη – Σάμος» με τη στήριξη φοιτητικών συλλόγων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Συλλόγου ΔΕΠ του ιδρύματος, άνοιξαν οι χαιρετισμοί των διοργανωτών, δίνοντας το στίγμα μιας βραδιάς αφιερωμένης στην αλήθεια και την ακατάπαυστη διεκδίκηση ευθυνών.
Δήμητρα Θάνου: «Μας σκύλευσαν τα παιδιά πριν προλάβουμε να τα αναζητήσουμε»
Η ατμόσφαιρα φορτίστηκε ιδιαίτερα όταν στο βήμα ανέβηκε η κα Δήμητρα Θάνου, μητέρα της Ανυσίας από τη Σάμο, που επέζησε από τη σύγκρουση. Με φωνή που έκοβε η συγκίνηση, αλλά με ατσάλινη αποφασιστικότητα, περιέγραψε τις πρώτες εφιαλτικές ώρες: «Η κόρη μου είναι επιζήσασα πολυτραυματίας και εγκαυματίας, σώθηκε χάρη στην έμπρακτη αλληλεγγύη συνεπιβατών της. Ενημερώθηκα από άγνωστο αριθμό… όχι από επίσημο φορέα… Μεσάνυχτα, αποκλεισμένη σε ένα νησί, χωρίς να ξέρω αν θα την ξαναδώ ζωντανή… κανείς δεν ήξερε τίποτα, όλοι σε χάος και πανικό.» Η κα Θάνου κατήγγειλε τη «χλεύη, την υποτίμηση και την εγκληματική κυβερνητική πολιτική που δεν αρκέστηκε στο πρώτο έγκλημα της σύγκρουσης και της πυρκαγιάς». Με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, μίλησε για τις πρώτες ενέργειες συγκάλυψης: «Πριν κρυώσουν τα μέταλλα των βαγονιών, πριν προλάβουμε να φτάσουμε στα νοσοκομεία, μέσα στην απόλυτη παράνοια, να αναζητήσουμε τα παιδιά μας ζωντανά ή νεκρά… είχαν ξεκινήσει να σκάβουν, να πετάνε, να σκυλεύουν τα διαλυμένα σώματα δολοφονημένων παιδιών.» Τόνισε πως πήραν πίσω «παιδιά ζωντανά νεκρά, παιδιά ανάπηρα, παιδιά κατεστραμμένα», υπογραμμίζοντας ότι τα βαριά τραυματισμένα παιδιά σώθηκαν χάρη στην αυτοθυσία απλών ανθρώπων. «Αυτό όμως που δεν θα μας πάρει κανείς είναι η δύναμη, η οργή και το κουράγιο να φτάσουμε μέχρι τέλους. Στόχος, η δικαίωση κι αυτό θα πετύχουμε», κατέληξε.
Μαρία Καρυστιανού: «Ανευθυνότητα, εξαπάτηση, διαπλοκή – Η εξουσία ενεργοποιεί τα δεκανίκια της για συγκάλυψη»
![](https://www.samos24.gr/wp-content/uploads/2020/09/market-neo12.png")
Η Πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών, κα Μαρία Καρυστιανού, με λόγο αιχμηρό και τεκμηριωμένο, ξεγύμνωσε τις παθογένειες που οδήγησαν και συντηρούν το έγκλημα. «Το φοβερό έγκλημα στα Τέμπη… έγινε αφορμή να ξεδιπλωθεί μπροστά μας ό,τι σάπιο, δόλιο και σαρκοφάγο φώλιαζε στην καρδιά της κοινωνίας μας», τόνισε. Αναφέρθηκε στην «ανευθυνότητα, την εξαπάτηση, τη διαπλοκή και την πανάκριβη εξαγορά ψήφων, όπως προσφάτως αναδείχθηκε και με το σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου εκτός από τη ζημία, ο λαός θα πληρώσει και τα περίπου 400 εκατομμύρια πρόστιμο, ενώ ο υπεύθυνος υπουργός, ο “δεν ήξερα, δεν κατάλαβα, δεν γνώριζα”, παραμένει ατιμώρητος.» Μίλησε για «κατηγοριοποίηση των πολιτών» και για μια εξουσία που «έχει ενεργοποιήσει όλα τα πολύτιμα δεκανίκια της στα κέντρα εξουσίας με ένα και μοναδικό στόχο: να παραμείνει το σκοτάδι της συγκάλυψης, να αποπροσανατολιστούμε με την αβάσιμη θεωρία των πολλών σιλικόνης και, βέβαια, να υποβαθμιστούν οι κακουργηματικές κατηγορίες σε απλά πλημμελήματα.» Αντιπαρέβαλε την έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για τη Σύμβαση 717, «η οποία αν είχε ολοκληρωθεί δεν θα είχαμε Τέμπη» και η οποία «κατέληξε στην κακουργηματική δίωξη 16 υπαλλήλων και αναφέρει ως φυσικό αυτουργό της απάτης… τον κ. Καραμανλή», με την ατιμωρησία στην Ελλάδα: «Οι δικοί μας οικονομικοί εισαγγελείς… δεν εντόπισαν καμία παρανομία. Η υπόθεση αρχειοθετήθηκε και κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν διαμαρτυρήθηκε.» Κατήγγειλε την απουσία ελέγχου για την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου «που πρώτα υποβαθμίστηκε όσο δεν πάει, στη συνέχεια ξεπουλήθηκε έναντι πινακίου φακής» και την «αδιανόητη κίνηση Καραμανλή να χαρίσει στους αγοραστές τα 600 εκατομμύρια που προορίζονταν για επενδύσεις», διερωτώμενη: «Με τι ανταλλάγματα; Έλεγξε κανένας ανεξάρτητος οικονομικός εισαγγελέας…;» Έκλεισε θέτοντας καίρια ερωτήματα για την καθυστέρηση διαβίβασης μηνύσεων στη Βουλή και την τύχη της μήνυσης που κατέθεσαν κατά βουλευτών που αρνήθηκαν να ελέγξουν τον κ. Τριαντόπουλο, η οποία «περιπλανάται στα συρτάρια του Πρωτοδικείου Αθηνών εδώ και δύο μήνες», υπονοώντας μεθόδευση για να «μην ανησυχήσουν οι βουλευτές τώρα που πρέπει να αποφασίσουν αν θα συμμετέχουν ή όχι στο ξέπλυμα του κυρίου Καραμανλή».
Παύλος Ασλανίδης: «Ο Δημήτρης μου ήταν 26 χρονών, γεμάτος όνειρα – Έχασα και την εμπιστοσύνη μου στο κράτος»
Ο σπαραγμός και η οργή περίσσεψαν στην ομιλία του κ. Παύλου Ασλανίδη, πατέρα του αδικοχαμένου Δημήτρη. «Δεν ήρθα να σας συγκινήσω, ήρθα να σας ξυπνήσω. Θα σας κάνω να ουρλιάξετε», είπε, συγκλονίζοντας. «Είμαι εδώ ως πατέρας που έχασε το πρωτότοκο παιδί του… Ο Δημήτρης μου ήταν 26 χρονών, γεμάτος όνειρα, γεμάτος ζωή. Του άρεσε να χαμογελάει, να αγκαλιάζει, να γελάει με τους φίλους του, να παλεύει για το δίκιο του. Του πούλησαν εισιτήριο θανάτου μαζί με τα άλλα παιδιά στο πιο μαύρο βράδυ της ιστορίας μας.» Κατήγγειλε ένα «προμελετημένο έγκλημα από αδιαφορία», όπου «η ανθρώπινη ζωή υπολογήθηκε πιο φθηνά κι από τα παλιοσίδερα» και «το σύστημα έφαγε τα κόκκαλα των παιδιών μας και μετά μίλησε για ανθρώπινο λάθος». «Ποιος παραιτήθηκε από φιλότιμο και όχι από πολιτικό κόστος; Ποιος είχε το θάρρος να έρθει να μας κοιτάξει στα μάτια;» αναρωτήθηκε. «Εγώ δεν έχασα μόνο το παιδί μου, έχασα και την εμπιστοσύνη μου στο κράτος. Έχασα την ιδέα ότι η ζωή έχει αξία σε αυτή τη χώρα.» Η περιγραφή της παραλαβής του παιδιού του σε κλειστό φέρετρο ήταν γροθιά στο στομάχι: «Δε με άφησαν να τον δω… Μου είπαν “Μην το ανοίξετε… είναι καλύτερα έτσι”. Δεν ήταν για να μην τρομάξω. Ήταν για να μην δω. Για να μην δω τι έγινε. Για να μην μπορώ να μιλήσω. Για να μην ζητήσω απαντήσεις.» Η άρνηση της πολιτείας στο αίτημά του για εκταφή, «για να μάθω, να ξέρω, να μην πεθάνει και η αλήθεια μαζί με το παιδί μου».
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με παρεμβάσεις από το κοινό. Απλοί πολίτες, φοιτητές, μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας πήραν τον λόγο, καταγγέλλοντας το «έγκλημα των Τεμπών», εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στους συγγενείς και την αποφασιστικότητά τους να συνεχιστεί ο αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση.
