Ρένα Κώστογλου :Υπέροχος άνθρωπος..Εκπληκτική μαγείρισσα!

Η Ρένα Κώστογλου από τη Σάμο έκανε, έστω και αργά, το όνειρό της πραγματικότητα: Άφησε τα τουριστικά γραφεία και έγινε σεφ. Οπως μας λέει και η ίδια, «η ηλικία δεν είναι αποτρεπτικός παράγοντας γι’ αυτό που αγαπάς»…

Στην ιστοσελίδα της koykoycook.gr η Ρένα Κώστογλου χαρίζει απλόχερα στους επισκέπτες την «τρέλα» της για τη μαγειρικήΕκτιμώ ιδιαίτερα τη μαγειρική ως τέχνη και το φαγητό ως απόλαυση. Δεν ξέρω αν ευθύνεται γι’ αυτό κάποιο γονιδίωμα της καταγωγής μου που περιφέρεται από γενιά σε γενιά με την αρκούντως κατανοητή φράση: «Εμείς οι Ελληνες είμαστε ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ…λος μας!». Θα μπορούσε να ‘ταν κι έτσι. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι τυχαίο πως και οι πιο βαθυστόχαστες συζητήσεις ή κρίσιμες αποφάσεις, είτε «κουμπώνουν» σε μαχαιροπίρουνα είτε αποκαλύπτονται κατόπιν ενός θρασύτατου ρεψίματος «ευμάρειας» εκπορευόμενου από την κοιλιακή χώρα. Για το σκέλος «…ό,τι αρπάξει ο κ…λος μας», κατατοπιστικό είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, το χαρτί υγείας εξακολουθεί να κατέχει σημαντικό μερίδιο στις ημερήσιες δαπάνες του ελληνικού νοικοκυριού…

Αν και η Ρένα Κώστογλου προτιμά να μην πηγαίνει τόσο μακριά τη «βαλίτσα» στις αναλύσεις της, για τη μαγειρική διαθέτει πολλές βαλίτσες με μυστικά. Από μία απλή μαγείρισσα νοικοκυρά, σύζυγος, μητέρα και εργαζομένη, σήμερα σε κάποιο φεγγάρι της μέσης ηλικίας, κατάφερε να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να ζει από αυτό.

Κρυφή δύναμη

Η ζωή αυτής της γυναίκας αποδεικνύει κάτι για το οποίο είμαι απόλυτα πεπεισμένη: πως η τροφή κατέχει απροσδιόριστη δύναμη και καλό θα ‘ταν κάποια στιγμή να σεβαστούμε ό,τι μας κληροδότησε η παράδοση… «κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο».

Η Ρένα από τη Σάμο τον σεβάστηκε τον «καιρό». Αγάπησε τον τόπο της, έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ αυτό που ήξερε καλά και στο τέλος κέρδισε, έχοντας για γνώμονα τα χρώματα και τ’ αρώματα της νησιωτικής γης όπου μεγάλωσε και κυρίως τη συμβουλή του πατέρα της: «Η γνώση είναι δύναμη».

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια εργαζόταν σε τουριστικά γραφεία, στον τομέα των κρατήσεων. Ομως δεν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει. Από 18 ετών κοπέλα, άλλο λάτρευε η ψυχή της: να γίνει σεφ. Μα, ο αείμνηστος μπαμπάς της, ο Γιώργος , όταν του ζήτησε να σπουδάσει μαγειρική, εκείνος της απάντησε: «Η κουζίνα είναι για τους άντρες». Τον σεβάστηκε, χωρίς όμως να κλείσει την πόρτα στη γνώση. Μαγείρευε συνέχεια και ενημερωνόταν διαρκώς για ό,τι σχετίζεται με το φαγητό και την τέχνη της παρασκευής του.

Οταν ο αγαπημένος της Γιώργος έφυγε, είχε ήδη συλλέξει αρκετή γνώση ώστε να στηρίξει τον εαυτό της αλλά και τα παιδιά της. Ξεσκόνισε τη συμβουλή του πατέρα και ξεκίνησε. Απαρχή για το νέο της δρόμο στη ζωή, η δημιουργία τμήματος μαγειρικής στο δημόσιο ΙΕΚ του νησιού. Γράφτηκε με σκοπό να σπουδάσει και να πιστοποιήσει αυτό που αγαπούσε από παιδί.

Δεύτερη ευκαιρία

Για τη σπουδάστρια Ρένα ήταν «μία δεύτερη ευκαιρία». Παράλληλα άνοιξε και ένα blog μαγειρικής με δικές της συνταγές. Πλέον, με τη βοήθεια της 21χρονης προγονή της που σπουδάζει σε κολέγιο στην Ολλανδία, η Ρένα έχει και το δικό της ιστότοπο μαγειρικής, το www.koykoycook.gr. Οταν πριν από λίγο καιρό το φοβερό και τρομερό «παιδί» της Σαμιακής Τηλεόρασης, ο Γιώργος Σκαπέτης, τη συνάντησε για τις «Μικρές Ιστορίες» του, εκείνη του εξήγησε πως σε ελεύθερη μετάφραση το όνομα του site σημαίνει: «Τρελός μάγειρας, ένας μάγειρας που τα ‘χει παίξει μέσα την κουζίνα του, γιατί έχει τρελαθεί με τις γεύσεις». Οι φωτογραφίες της, πάντως, με τη λευκή ποδιά με ταξιδεύουν στη γαλλική κομεντί «Comme un chef» («Ο σεφ και ο σεφ του»), με τον διάσημο σεφ Αλεξάντρ Λαγκάρντ (Ζαν Ρενό) που όμως έχει στερέψει από ιδέες. Τη φαντάζομαι να παρεμβαίνει στην υψηλή μαγειρική του Λαγκάρντ με θράσος, όπως κάνει στην ταινία και ο ιδιοφυής βοηθός του, Τζάκι…

Πλέον εργάζεται ως επαγγελματίας μάγειρας σε μεγάλο ξενοδοχείο του νησιού. Στα μελλοντικά της σχέδια είναι να γράψει και ένα βιβλίο με τις παραδοσιακές συνταγές της Σάμου που, όπως λέει, «σιγά σιγά χάνονται και ξεχνιούνται».

Η ζωή στο νησί όμορφη και συνάμα δύσκολη. «Πριν από την κρίση ήταν δύσκολη. Πόσω μάλλον τώρα, που οι δουλειές έχουν μειωθεί, η ανεργία καλπάζει, η οικοδομή έχει πεθάνει. Οι δε τιμές, λόγω των μεταφορικών, βρίσκονται στα ύψη, ενώ η έλλειψη καραβιών (σύνδεση με την Αθήνα) λόγω της απόστασης του νησιού και της αύξησης των καυσίμων έρχονται να επιδεινώσουν τα πράγματα. Πολλοί δεν έχουν πληρώσει τέλη κυκλοφορίας ή την εφορία. Το καλοκαίρι με την άφιξη του τουρισμού κάτι γίνεται, αλλά τον χειμώνα…

»Βέβαια υπάρχει ήδη μια τάση επιστροφής στα χωράφια και στην καλλιέργεια της ελιάς. Και αρχίζουμε ξανά να παίρνουμε τα δώρα της φύσης που τα είχαμε ξεχάσει, όπως τα μανιτάρια και τα άγρια χόρτα».

Τ’ άγρια χόρτα. Σαν τους ανθρώπους κι αυτά. Ενίοτε πικραίνουν…

Δύναμη ψυχής

«Μπορεί να γονατίσω, αλλά θα ξανασηκωθώ και θα συνεχίσω. Μου αρέσει να εξελίσσομαι. Μισώ τη στατικότητα. Απέδειξα στον εαυτό μου και σε αυτούς που στην αρχή με κοίταζαν επιφυλακτικά πως η ηλικία δεν είναι αποτρεπτικός παράγοντας γι’ αυτό που αγαπάς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια του πατέρα μου: “Η γνώση είναι δύναμη!”».

Επέλεξα να γράψω αυτό το κείμενο στην κουζίνα μου. Εντάξει, Koykoycook δεν είμαι, αλλά τούτο το βράδυ απολαμβάνω τη μυρωδιά από τα ζεστά ακόμη γεμιστά στο φούρνο. Μήπως να κατέβω αύριο στην ψαραγορά για κολιούς; Θα στείλω μήνυμα στη Ρένα να μου πει πώς να τους κάνω.

http://www.enet.gr