Το σχέδιο νόμου για την συνεπιμέλεια

Η αποκαλούμενη συνεπιμέλεια, ή όπως περιγράφεται στο νέο νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, «Η από κοινού άσκηση γονικής μέριμνας» είναι ένα νομοσχέδιο που αποτελεί μια μεταρρύθμιση με βαθιά κοινωνική ρίζα προχωρώντας στην αναμόρφωση και στον εκσυγχρονισμό του οικογενειακού Δικαίου μετά από περίπου 4 δεκαετίες.

Ένα από τα βασικά σημεία του είναι η προσφυγή, αρχικά, σε ειδικό διαμεσολαβητή, σε περίπτωση που διαφωνούν για το συμφέρον του παιδιού τους. Αν δεν καταφέρουν με τον τρόπο αυτό να βρουν λύση και να επιτευχθεί συμφωνία, τότε τον λόγο θα έχει η Δικαιοσύνη [Οράτε αρθρο 6 σχεδίου νόμου].

Το Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης συνιστά μια μεταρρύθμιση που στοχεύει και επικεντρώνεται στο πραγματικό συμφέρον του παιδιού. Για την εξυπηρέτηση του πραγματικού και αληθούς συμφέροντος του παιδιού, καθιερώνονται καινοτομίες που διευκολύνουν τη συνεννόηση των γονέων μετά τη διάσπαση του έγγαμου βίου και καθιερώνονται αντικειμενικά κριτήρια με τα οποία θα υποβοηθείται η ασφαλής δικανική κρίση για τις υποθέσεις που άγονται στα δικαστήρια.

Ειδικότερα, το Νομοσχέδιο εδράζεται στην αρχή της μη διάκρισης μεταξύ των γονέων, καθώς καθιερώνεται η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας και από τους δύο γονείς μετά το διαζύγιο, όπως εφαρμόζεται στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κρατών.

Παράλληλα, ενισχύονται οι εναλλακτικές μέθοδοι επίλυσης των οικογενειακών διαφορών, όπως η διαμεσολάβηση. Με τις νέες διατάξεις θεσπίζεται το μαχητό τεκμήριο του 1/3 για την επικοινωνία του παιδιού με τον γονέα, με τον οποίο δεν διαμένει και ο οποίος μέχρι σήμερα θεωρούταν «αδικημένος» [Οράτε άρθρο 13 σχεδίου νόμου]..

Καθιερώνονται, επίσης, αντικειμενικά κριτήρια κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, τα οποία λαμβάνονται υποχρεωτικά υπόψη από το δικαστήριο στη ρύθμιση των ζητημάτων γονικής μέριμνας και επιμέλειας των τέκνων, όπως η μη καταβολή της διατροφής, ο μη σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις και στις συμφωνίες των διαζευγμένων γονέων και η διάρρηξη των σχέσεων του παιδιού με τον άλλον γονέα.
Παρόλο τα θετικά του νέου νομοσχεδίου για τις αδικίες που έρχεται να διορθώσει σύμφωνα με την παλαιότερη νομοθεσία, ισχυρό μειονέκτημα της κοινής επιμέλειας είναι η ένταση που δημιουργείται από τις συχνές εναλλαγές περιβάλλοντος στην καθημερινότητα του παιδιού.

Με λίγα λόγια το πόσο δύσκολο και επιβλαβές για την ψυχοσύνθεση του παιδιού μπορεί να είναι να πηγαινοέρχεται από το σπίτι του ενός γονέα, στο άλλο. Άλλωστε υπάρχουν πολλά παιδιά που δεν ανταποκρίνονται καλά στις αλλαγές, δυσκολεύονται να προσαρμοστούν και επιζητούν ασφάλεια και σταθερότητα.

Ζητούμενο αποτελεί το γεγονός πως στην ελληνική κοινωνία τα ζευγάρια μετά το διαζύγιο δεν βρίσκουν εύκολα κοινές συνισταμένες ως προς τον τρόπο ανατροφής των παιδιών.Ωστόσο όλα τα παραπάνω μπορούν να διορθωθούν με την ισχυρή θέληση των γονέων και ίσως την συνδρομή κάποιου ειδικού.

Σε γενικές γραμμές το νομοσχέδιο της συνεπιμέλειας κατευθύνεται προς την σωστή κατεύθυνση και στοχεύει στο να μοιράζεται η ευθύνη το ίδιο στους γονείς, και οι ίδιοι οι γονείς να μπορούν να συνεργάζονται, ώστε να εξασφαλίσουν ένα υγιές περιβάλλον για τα παιδιά τους.
Αναμφίβολα η νέα νομοθετική ρύθμιση έρχεται να αποκαταστήσει αδικίες, να αυστηροποιήσει τις επιπτώσεις σε φαινόμενα αδιαφορίας των γονέων προς τα παιδιά και να εξαλείψει την γονική αποξένωση που επέβαλλε πολλές φορές η δικαστηριακή πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Τέλος ουσιαστικής σημασίας είναι και η διάταξη του νόμου που ορίζει ότι οι διατάξεις του σχεδίου νόμου εφαρμόζονται και σε εκκρεμείς υποθέσεις επί των οποίων δεν έχει εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση.

Οι συμφωνίες των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας ή την επικοινωνία με το τέκνο που έχουν καταρτιστεί μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου εξακολουθούν να ισχύουν , εκτός αν το δικαστήριο προβεί σε διαφορετική ρύθμιση ,ύστερα από αίτηση ενός εκ των γονέων, η οποία θα ασκηθεί εντός προθεσμίας δύο ετών από την έναρξη ισχύος του νόμου [Οράτε άρθρο 18 σχεδίου νόμου].

Δικηγορικό Γραφείο Ιωάννη & Αθανασίας Καλτάκη