Κάτσε κάτω ρε..

Αναδημοσιοποίηση κειμένου απο την κ. Δεμερτζή Πένη, εκπαιδευτικός στη Σάμο.

Κάτσε κάτω ρε,,,,
Απόγευμα Δευτέρας 28/ 01/2019 στο αμφιθέατρο της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου στη συνέλευση των Συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Σάμου με αντικείμενο(αντιγράφω από το κάλεσμα στα ΜΜΕ):“ να συζητηθούν εκτενώς μέτρα και κινήσεις εναντίον της επιβολής της εκπαίδευσης προσφυγόπουλων εντός των σχολικών μονάδων της πόλης Σάμου, που μελλοντικά δύναται να επεκταθεί σε όλες τις σχολικές μονάδες του νησιού λόγω των συνεχιζόμενων αυξητικών ροών των προσφύγων”.

Ως ΕΛΜΕ αποφασίσαμε να παραβρεθούμε και να εκθέσουμε την άποψή μας για το αυτονόητο: το δικαίωμα στην εκπαίδευση“ σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά χωρίς διάκριση φυλή, χρώματος, φύλλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, εθνικής ή κοινωνικής καταγωγής, περιουσίας, οικογενειακής προέλευσης ή άλλης κοινωνικής θέσεως του ίδιου του παιδιού ή της οικογενείας του” όπως ορίζει η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του παιδιού που διατυπώθηκε το 1959 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.

Το δικαίωμα δηλαδή να απολαμβάνουν το αγαθό της μόρφωσης μέσα στο φυσικό της χώρο, δηλαδή τα σχολεία και όχι σε καταυλισμούς, Κέντρα Υποδοχής και οπουδήποτε αλλού. Απλά και καθαρά, χωρίς περιστροφές, χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς παραπομπές και υποσημειώσεις. Τελεία και παύλα. Φαίνεται όμως ότι είναι αυτονόητο και αποδεκτό από τουλάχιστον κάθε πολίτη του Δυτικού κόσμου, για κάποιους είναι αντίθετο στα πιστεύω τους και δοκιμάζει τα όρια της ανοχής και της ειρηνικής συνύπαρξης με το διαφορετικό.

• Άραγε αυτός ο γονιός που έλεγε ότι δε θα επιτρέψει σε κανένα προσφυγόπουλο να μάθει Ελληνικά, ούτε να καθίσει στην καρέκλα που ακουμπάει το φουστάνι της κόρης του με ποιο αξιακό κώδικα διαπαιδαγωγεί το παιδί του;

• Άραγε αυτός ο γονιός που προπηλάκισε τους συναδέλφους δασκάλους όταν τόλμησαν να εκφράσουν την άποψή τους ότι αυτά τα παιδιά των προσφύγων μεταναστών είναι θύματα πολέμων, φυλετικών διωγμών και ακραίας φτώχειας και ως τέτοια δικαιούνται την προστασία και την φροντίδα της πολιτείας, με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει το παιδί του όταν εκφράζει αντίθετη άποψη από αυτή που ο ίδιος υποστηρίζει;

• Άραγε αυτός ο γονιός που μας αφαίρεσε το λόγο γιατί τάχα πήγαμε απρόσκλητοι (λες και ήταν χοροεσπερίδα και χρειαζόμασταν πρόσκληση), έτσι αφαιρεί το λόγο και στο παιδί του όταν θεωρεί ότι η διατύπωση της σκέψης του είναι περιττή; Απορίες πολλές, απογοήτευση ακόμη περισσότερη, αλλά πείσμα που περισσεύει: Ο Μπουρχάν, η Λαρίσα, ο Αχμέντ δικαιούνται ένα βιβλίο, ένα τετράδιο και ένα μολύβι όπως ο Νίκος, η Νεφέλη και η Ίριδα. Μα πάνω από όλα δικαιούνται να νοιώσουν την ασφάλεια και την αποδοχή από ένα ζεστό βλέμμα και μια ανοιχτή αγκαλιά.