O Στρατηγός Χαράλαμπος Λαλούσης αποχαιρετά τον Γεώργιο Αγγελινάρα

Ο Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγός, Χαράλαμπος Λαλούσης,  αποχαιρετά τον καθηγητή  φιλόλογο, μουσικοδιδάσκαλο και συγγραφέα, Γιώργο Κ. Αγγελινάρα.

Γεώργιος Αγγελινάρας: Δυο λόγια μικρά για έναν άνθρωπο Μεγάλο

 «Επιόντος άρα θανάτου επί τον άνθρωπον, το μεν θνητόν αυτού αποθνήσκει, το δ’ αθάνατον, σώον και αδιάφθορον, οίχεται απιόν» (Πλάτωνας, Φαίδων, 10ε).

Κατά τον Πλάτωνα, όταν επέρχεται ο θάνατος, το μεν θνητό μέρος πεθαίνει, το δε αθάνατο, η ψυχή, σηκώνεται και φεύγει σώο και άφθαρτο. Μαζί, λοιπόν, με την ψυχή, το πνεύμα και το ήθος του Γεώργιου Αγγελινάρα, το ίδιο σώο και άφθαρτο θα μείνει και το αποτύπωμά του στη ζωή, αυτό που κατάφερε με κόπο και αυθεντικότητα να αφήσει μέσα από το έργο και τη δράση του.

Ο Γεώργιος Αγγελινάρας υπήρξε ένας σπουδαίος άνθρωπος της Σάμου, μα και της Ελλάδας ολόκληρης, ένας φιλόλογος, μουσικολόγος και συγγραφέας που διέγραψε μια λαμπρή πορεία στον χώρο της επιστήμης και της παιδείας και προσέφερε με κάθε τρόπο στον πολιτισμό μας. Εδώ και λίγες ημέρες, στέκομαι βαθύτατα συγκινημένος και με έναν ειλικρινή σεβασμό μπροστά στην απώλειά του, κρατώντας άσβεστες και νωπές τις αναμνήσεις μου από την παρουσία του, τη γνωριμία μας, αλλά και τον θαυμασμό που αυτή προκάλεσε στην ψυχή μου.

Στη θύμηση αυτού του σπουδαίου ανθρώπου, που είχα την τιμή και χαρά να γνωρίσω υπηρετώντας στη Σάμο ως  Διοικητής της 79 ΑΔΤΕ το 2014-2015, σχηματίζεται ξανά στο νου μου η λαμπρή του παρουσία. Η αφοσίωσή του σε όλα όσα τάχθηκε να πράξει, ο ζήλος, η βαθιά πνευματικότητά του, η αστείρευτη καλλιέργεια και γνώση αποτελούν λίγες μονάχα από τις αρετές του, που ωστόσο μπορούν να αποδώσουν με ακρίβεια τι άνθρωπος υπήρξε ο Γεώργιος Αγγελινάρας.  Άνθρωπος παραγωγικός και δημιουργικός, δεν έπαυε να αναζητά τρόπους να προσφέρει στην ψαλτική τέχνη του, στην Εκκλησία, στους νέους ανθρώπους, στο νησί του. Αποτέλεσε και -είμαι βέβαιος πως- θα συνεχίζει αενάως να αποτελεί πηγή έμπνευσης, κίνητρο και φωτεινό δρόμο για όλους εμάς, για κάθε άνθρωπο που ζητά να εμψυχωθεί, να παραδειγματιστεί για να προοδεύσει στα γράμματα, στις τέχνες, μα και στην ανθρωπιά.

Η πλούσια ζωή και το ακόμα πλουσιότερο φιλολογικό, μουσικολογικό και συγγραφικό έργο του Γεώργιου Αγγελινάρα είναι ευρέως γνωστά. Υπηρέτησε ως καθηγητής και Υποδιευθυντής στην Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή, ως Γυμνασιάρχης και Διευθυντής Λυκείου σε Σχολεία της Σάμου και των Αθηνών, ως Καθηγητής και Αναπληρωτής Διευθυντής στη Σχολή Επιμορφώσεως Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως Αθηνών. Από το 1997 υπήρξε ο Μουσικοδιδάσκαλος και Διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Σάμου και Ικαρίας, και Πρόεδρος της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Σάμου. Δημοσίευσε πολλές μελέτες φιλολογικού και μουσικολογικού περιεχομένου. Μάλιστα, για το διδακτορικό και συγγραφικό του έργο έχει παρασημοφορηθεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Δήμο Αθηναίων, την Ακαδημία Κοινωνικών, Εθνικών και Πολιτιστικών Σχεδιασμών, την Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης και Σταγών, το Σωματείο Ιεροψαλτών Τρικάλων, τον Παγκρήτιο Σύλλογο Φίλων Βυζαντινής Μουσικής, το Γενικό Επιτελείο Στρατού και την 79 ΑΔΤΕ.

Η σημαντικότητα του έργου του είναι αυταπόδεικτη, αν αναλογιστεί κανείς πως διέγραψε αυθεντική επιτυχία σε κάθε τομέα δραστηριότητας  με τον οποίο διάλεξε να καταπιαστεί. Η ποικιλία της δράσης του μεγάλη, όμως πάντοτε κρατούσε έναν κοινό παρονομαστή. Αυτός ήταν το όραμά του να διδάξει ουσιαστικά, να προσανατολίσει τους ανθρώπους στο δικό τους έργο, να τους εμφυσήσει την έγνοια της δημιουργικότητας, να τους υποδείξει την ευθύνη του δρόμου τους.

Υπηρέτησε την τέχνη του «προς δόξαν Θεού», συγκεντρώνοντας και στρέφοντας όλες του τις δυνάμεις σε αυτόν τον σκοπό. Έζησε, εργάστηκε και δίδαξε, κρατώντας ακέραιη τη βαθιά του πίστη και μετουσιώνοντάς την σε δημιουργία. Ακριβώς αυτή τη δημιουργία γνωρίσαμε, θαυμάσαμε και τιμήσαμε, για αυτήν ακριβώς τη δημιουργία θα είμαστε ευγνώμονες πάντοτε. Διότι τελικά η πορεία του Γεώργιου Αγγελινάρα είναι «καταδικασμένη» να μείνει ανεξίτηλη μέσα στα χρόνια και, όχι μόνο να μη λησμονηθεί, μα και να αποτελεί μια διαχρονική παρακαταθήκη για την ορθόδοξη παραδοσιακή ψαλτική, την εκκλησιαστική μουσική, την παιδεία, τον πολιτισμό μας.

Οι σπουδαίοι άνθρωποι, οι άξιοι, οι μεγάλοι, στην πραγματικότητα δε φεύγουν ποτέ. Και τούτο συμβαίνει γιατί ο νους μας, η ψυχή και το πνεύμα μας τους κρατάνε πάντα σε μια περίοπτη θέση, την οποία δικαίως αξιώνουν ακόμα και μετά θάνατον. Μια τέτοια θέση κρατώ κι εγώ για τον Γεώργιο Αγγελινάρα, σιωπηλά, με σεβασμό και αγάπη, αναλογιζόμενος το μεγαλείο της ζωής και του έργου του, μα και συναισθανόμενος την ευλογία της γνωριμίας μας.

Είθε ο Μεγαλοδύναμος Θεός, τον οποίο βαθιά αγάπησε, να τον αναπαύσει.

Στρατηγός Χαράλαμπος Λαλούσης

Επίτιμος Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού