ΕΞΑΡΧΕΙΑ 1967 : Οι δικές μας Πανελλήνιες. Γράφει ο Μανώλης Κάρλας

ΕΞΑΡΧΕΙΑ 1967

                          Οι δικές μας Πανελλήνιες

                Οδός Αραχώβης, αριθμός σαρανταεννιά

Κοντά στο 5^ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών

Στον ημιώροφο με την κυρία  Κλεάνθη

Που θύμιαζε ολημερίς τον Παπαδόπουλο

Και τον ωραίο  Λάμπρο, το γυμναστή

Εγώ, η θεία Μακούλα και οι μανάδες μας.

Μόλις που είχαμε τελειώσει το Λύκειο.

Τα πρωϊνά μας πάντα στο φροντιστήριο

Ακαδημίας γωνία  και Ζωοδόχου Πηγής,

στου Κουτουμάνου και στου Γυμνόπουλου

με την Κωστή, την Γκολεμά και τα ξεφτέρια.

Και τις υπόλοιπες  ώρες  μελέτη και όνειρα

ώσπου να βασιλέψουνε  τα μάτια μας

και μέχρι  να λυγίσουνε τα σώματα μας .

Αξέχαστες οι μέρες και οι νύχτες μαγικές

Τι όμορφα αλήθεια  και τι νοσταλγικά.

.              Να ξεκουράζεσαι στο φεγγαρόφωτο

Κοιτάζοντας στη διπλανή  πολυκατοικία

Κορίτσια και κυράδες  να χτενίζονται

Και συ να ψάχνεις για την Πολυξένη..

Ν’ ακούς τραγούδια από γραμμόφωνο:

«Ο ήλιος  βγαίνει μες στα μάτια σου». .

Και να μη ξέρεις αν τα λόγια τους

Είναι μόνο για σένα ή τα φαντάζεσαι…

Κι άλλοτε να κουβεντιάζεις με τον Πέτρο

Πλάι στη σιδερένια σκάλα της σοφίτας

Με τα γατιά να λιάζονται ανέμελα

Στα πολυκαιρισμένα  κεφαλόσκαλα

ή  να πηγαίνεις μαζί με το  Στέφανο

στου μπάρμπα Γιάννη  για ένα ποτηράκι

παραμονή της αγωνίας των εξετάσεων..

Και περιμένοντας καρτερικά τα θέματα

Στις τάξεις του Βαρβακείου στα Εξάρχεια

Ν’ αναρωτιέσαι με τον Καπίρη από τη Νάξο

Και με το Ρωμανό το γίγαντα απ’ τη Σάμο

«Πώς να τετραγωνίζεται άραγε ο κύκλος»..

Τεράστιες οι μέρες του Θέρου  εκείνου

Κι οι νύχτες που έφυγαν ατέλειωτες.

Και ο Σεπτέμβριος μας βρήκε στην Αθήνα

Όλο καινούργιες γνώσεις κι εμπειρίες

Με τη Ζωή να μας γνέφει με νόημα

Και με τη Νίκη να μας χτυπάει  την πλάτη . .  .

Μανώλης Νικ. Κάρλας

                                                 «Ενθυμήματα και καταγραφές ».