Αποχαιρετώντας τον Γιώργο Μαρνέρο   

Την παρασκευή 8 Απριλίου ο Γιώργος Μαρνέρος έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια όπως ήθελε, όρθιος, παλικαρίσια, χαμογελώντας στο θάνατο, ξέροντας  ότι αφήνει πίσω του μια αγαπημένη οικογένεια, μια τεράστια καριέρα, μια μουσική παρακαταθήκη και την αγάπη του κόσμου, έχοντας διανύσει μια ζωή γεμάτη από κάθε πλευρά που πολλοί από εμάς θα θέλαμε να είχαμε ζήσει. Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στους οικείους του αλλά και σε όλους όσους τον γνώριζαν, είτε ως καλλιτέχνη είτε ως άνθρωπο.

Γεννήθηκε στη Σάμο στις 8 Φεβρουαρίου το 1936. Τέλειωσε το πυθαγόρειο γυμνάσιο Σάμου ενώ παράλληλα πήρε τα πρώτα του μαθήματα στην κιθάρα από φίλους μουσικούς της γενέτειρας του.  Το έτος 1955 αποφάσισε να φύγει από την Σάμο για την Αθήνα θέλοντας να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα, εκεί φοίτησε για δυο χρόνια στην καλύτερη μουσική σχολή της εποχής, τη σχολή της ΔΑΝΑΗΣ. Για να ανταποκριθεί στα έξοδα της μουσικής σχολής έφτιαξε μαζί με ένα φίλο του το πρώτο του ντουέτο και έπαιζαν μουσική σε μια μικρή ταβέρνα στη Κυψέλη. Το ταλέντο του και η αγάπη του για την μουσική του έδωσαν με τα χρόνια την ευκαιρία να  δοκιμαστεί δίπλα σε γνωστούς μουσικούς της εποχής σε διάφορα κοσμικά κέντρα, όπως στο Αιγάλεω με τον Τσαουσάκη και τον Θεόδωρο Δερβενιώτη.

Η μικρή ταβέρνα της Κυψέλης αποτέλεσε την αρχή για μιας μεγάλης καριέρας που ακολούθησε στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.  Εκεί τον άκουσε για πρώτη φορά ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής (τεμπέλης), όπου εντυπωσιασμένος από τη φωνή του φεύγοντας τον πλησίασε και του είπε θα ξανάρθω. Η μικρή ταβέρνα της Κυψέλης άρχισε να γίνεται γνωστή εξαιτίας του ταλέντου του Γιώργου και όλο και περισσότεροι άνθρωποι της μουσική και γενικά του καλλιτεχνικού χώρου της εποχής  άρχισαν να την επισκέπτονται. Ώσπου ένα βράδυ κάνουν την εμφάνιση τους στη μικρή ταβέρνα ο Γιώργος Οικονομίδης (κονφερασιέ) ο μαέστρος Αλέκος Σπάθης, η τραγουδίστρια Μάριον Σίβα και  δυο μέλη από το γνωστό συγκρότημα της εποχής  TRIO KITARA. O Γιώργος ξαφνιάστηκε επειδή τους αναγνώρισε, πήγαινε συχνά στο «Άλσος» στο Πεδίον του Άρεως όπου εμφανίζονταν. Ο Αλέκος Σπάθης του ζήτησε να καθίσει μαζί τους και τον ρώτησε αν γνώριζε τα παιδιά από το TRIO KITARA. Τότε λοιπόν του είπε ότι ενδιαφέρονταν γι’ αυτόν, ότι μόλις γύρισαν από την Αμερική και ότι ο τρίτος μουσικός Ανδρέας Ζαφειρίου παρέμεινε εκεί και εάν ήθελε να γίνει το τρίτο μέλος του συγκροτήματος. Ο Γιώργος εξεπλάγην απ’ την πρόταση, τη δέχτηκε όμως χωρίς δεύτερη σκέψη και έτσι έγινε το τρίτο μέλος του συγκροτήματος στα τέλη του 1959.

Τις επόμενες μέρες άρχισαν οι πρόβες στο σπίτι του Γ. Κεφαλά περνώντας καινούργια τραγούδια, ενώ ταυτόχρονα συνεργάστηκαν με τις ορχήστρες των: Αλέκο Σπάθη, Τάκη Μωραΐτη, Γιώργου Μουζάκη. Άρχισαν φωνοληψίες στο στούντιο της Columbia και δημιούργησαν τραγούδια της εποχής γνωστά σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια ξεκίνησαν οι εμφανίσεις στο «Άλσος» στο Πεδίον του Άρεως, Παληά Αθήνα, στη Πλακά στο Βάκχο, στο μεγάλο κέντρο της Αθηνάς στο Κουκάκι το ΟΥΙ-ΟΥΙ, στο ΚΑΝ-ΚΑΝ με δυο ορχήστρες – του  Κανακάκη και την λαϊκή ορχήστρα του Γρηγόρη Μπιθικώτση.

Η επιτυχία της επανεκκίνησης  του συγκροτήματος ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα,  δέχτηκαν πολλές προτάσεις για εμφανίσεις στο εξωτερικό, έτσι  άρχισαν οι περίοδες σε πολλές χώρες: Ισραήλ, Αμερική, Αίγυπτος, Βουλγαρία, Ρουμάνια, Καναδά μέχρι το 1962, όπου επέστρεψαν στην Ελλάδα και ξανά-εμφανίστηκαν στο Βάκχο της Πλακάς που είχε θαμώνες την υψηλή κοινωνία της εποχής και όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο. Εκεί ο Γιώργος  γνωρίστηκε με  τον σκηνοθέτη Αλέκο Σακελάριο και τον Χρήστο Γιαννακόπουλο. Εκείνη την χρόνια έγινε η δεύτερη πρόταση για εμφανίσεις στην Αμερική. Το καλοκαίρι του 1962 έφυγαν για το Σικάγο όπου εμφανιστήκαν με μεγάλη επιτυχία στο μεγαλύτερο ελληνικό κέντρο το ATHENS. Μετά από έξι μήνες ήρθε νέα πρόταση από την  Νέα Υόρκη όπου εμφανίστηκαν για ένα χρόνο στο γνωστό Ελληνικό κέντρο GOLDEN ROOM.  Εκεί συναντήθηκαν με τον Νίκο Γούναρη, ο οποίος  τους έκανε την  πρόταση να συνεργαστούν όπως και έγινε.  Έμειναν μαζί στο ίδιο ξενοδοχείο και εμφανίζονταν σε κοσμικά κέντρα και σε χοροεσπερίδες και είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία.

Το έτος 1963 ήταν το πιο σημαντικό έτος της καριέρας του ΤRΙΟ ΚΙΤΑRA το οποίο έδωσε  δυο κονσέρτα. Το πρώτο έγινε στο μεγαλύτερο θέατρο του κόσμου το CARNGIE HALL της Νέας Υόρκης συνοδευόμενοι από την ορχήστρα του θεάτρου μαζί με τον μεγάλο τραγουδιστή της Ελλάδος τον Τώνη Μαρούδα. Το δεύτερο κονσέρτο έγινε στο TOWN HALL με μεγάλη επιτυχία και πολύ κόσμο από Έλληνες και ξένους. Στα μέσα του 1963 πρόεκυψε  πρόταση για CALIFORNIA στο SAN FRANCISCO, όπου εμφανιστήκαν εκεί στο ελληνικό κέντρο του San Francisco το BALKAN VILLAGE. Από αυτή την επαγγελματική συνεργασία πρόεκυψε και η γνωριμία με το  διάσημο συγκρότημα ελληνικής καταγωγής το ANDREW SISTERS. Τελειώνοντας το συμβόλαιο τους γύρισαν πίσω στην Νέα Υόρκη όπου εμφανιστήκαν ξανά στο κέντρο GOLDEN ROOM με μεγάλη επιτυχία μέχρι τα τέλη του 1963, όπου και γύρισαν πίσω στη Ελλάδα, εμφανιζόμενοι σε γνωστά κοσμικά  κέντρα της Αθήνας.

Το έτος 1965 άνοιξαν το δικό τους κέντρο διασκέδασης  στην Αθήνα, στην κυψέλη το SOTO VOCHE, μια όμορφη ζεστή γωνιά με θαμώνες τον εύπορο κόσμο της Αθήνας και επισκέπτες γνωστούς τραγουδιστές και ηθοποιούς όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, επιχειρηματίες όπως ο Βασίλης Νικολαΐδης και ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ, με τον οποίο ο Γιώργος Μαρνέρος στης αρχές της καριέρας του, είχε εμφανιστεί μαζί του στο κέντρο του Στέλιου Καζαντζίδη στην Νέα Ιωνία το Ζέφυρο.

Το 1968 έφυγαν για τρίτη φορά για την  Αμερική εμφανιζόμενοι στο HELLAS CAFÉ ένα απ’ μεγαλύτερα κέντρα του Σικάγου για έξι μήνες έχοντας πολύ μεγάλη επιτυχία. Προσέλκυσαν προσωπικότητες όπως ο ANTONY QUIN, όπου ένα βράδυ αφού απήλαυσε τα τραγούδια του TRIO KITARA και το πρόγραμμα του κέντρου με τους τραγουδιστές και τους χορευτές ελληνικών χορών και τις περίφημες BELLY DANSERS, χόρεψε και ο ίδιος το γνωστό ZORBA THE GREEK.

Το τελευταίο συμβόλαιο του TRIO KIITARA στην Νέα Υόρκη ήταν το 1968 όπου ένας φίλος του Γιώργου Μαρνέρου αρχιτέκτονας, έφτιαξε ένα κέντρο με παραδοσιακή νησιώτικη αισθητική το ESTIA. Κάλεσε το TRIO KITARA να δουλέψουν εκεί μέχρι το τέλος του έτους. Τότε αποχώρισε ο Γ. Δημάκης από το συγκρότημα γυρίζοντας για πάντα στην Ελλάδα. Ο Γ. Μαρνέρος μαζί με τον Γ. Κεφαλά επέστρεψαν στο Σικάγο όπου έφτιαξαν και πάλι το TRIO μαζί με τον Α. Ζαφειριού που βρίσκονταν στο Σικάγο. Εργαστήκαν μαζί σε διάφορα κοσμικά κέντρα του Σικάγου μέχρι το τέλος του 1971 όπου και αποχώρισε ο Γ. Κεφαλάς για πάντα στην Ελλάδα και εκεί έκλεισε ένας μεγάλος καλλιτεχνικός κύκλος αυτός με το TRIO KITARA. Έκτοτε ο Γ. Μαρνέρος συνεργάζονταν με άλλα συγκροτήματα όπως στο κέντρο του DENIS DEN ερμηνεύοντας τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι και άλλων ελλήνων συνθετών. Στην πορεία συνεργάστηκε στο Σικάγο με το κέντρο PALADION, η τελευταία  του συνεργασία  στο Σικάγο ήταν με το κέντρο ESTIA.

Το έτος 1987 έφυγε με την οικογένεια του, τη σύζυγο του Λούλα και την κόρη του Μαριαλένα για το LOS ANGELES στη CALIFORNIA και συνεργάστηκε  εκεί σε μεγάλα κοσμικά κέντρα του Los Angeles με πολύ γνωστά συγκροτήματα. Άρχισε από το GREAT GREEK στο VALLEY στο VENTURA BULEVAR. Το ΤΟΝΥ ΤΑVERNA ένα από τα ωραιότερα παραθαλάσσια κέντρα στο MALIBU BEACH το ποιο ωραίο προάστιο του Los Angeles. Θαμώνες του κέντρου ήταν ηθοποιοί και σκηνοθέτες του HOLLYWOOD, όπως ο Mel Gipson, η BARBARA STREISANT (τραγουδίστρια, ηθοποιός, συγγραφέας, παραγωγός ταινιών και σκηνοθέτης), ο σκηνοθέτης του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ JAMES CAMERON, η PAMELA ANDERSON, ο  PIERCE BRONSAN – JAMES BONDE (007), η  OLIVIA NENTON JOHN, η  FLORENS HENDERSON κ.α. Στη συνέχεια  πήγε στο SAN DIEGO CAL. Σε μια εξωτική πόλη, τη LA JOLLA με το μοναδικό ελληνικό κέντρο DIMITRIS LA JOLLA, συνεργάστηκε με  το γνωστό  GRANDIA PALACE του HOLLYWOOD και με το CORFU ISLAND RESTAURANT.

Το έτος 1998 γύρισε πίσω στην Ελλάδα στη Σάμο με την οικογένεια του και άνοιξε τη δική του κοσμική ταβέρνα στο Ηραίον, το EL MARINERO, δημιουργώντας ωραίες βραδιές με τραγούδια του χθες και του σήμερα. Τα τελευταία χρόνια είχε αφιερωθεί στη μεγάλη του αγάπη τη θάλασσα, περνούσε πολλές ώρες μαζί της είτε με τη βάρκα του το καλοκαίρι, είτε ψαρεύοντας από τη στεριά το χειμώνα. Του άρεσε πολύ να μιλά για το παρελθόν και ήταν πολύ χαρισματικός στη διήγηση. Είχε αστείρευτο χιούμορ και σε κάθε δραστηριότητα που έκανες μαζί του πάντα έβρισκε και το κατάλληλο τραγούδι για να την συνοδέψει και εάν αυτό δεν υπήρχε, στη στιγμή θα ξεπέταγε όλο και κάποιο στιχάκι. Μέσα του παρέμεινε ένας αιώνιος έφηβος με θέληση για μάθηση, του άρεσε το διαδίκτυο και τον εντυπωσίαζε το πόσο πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις μέσα από αυτό. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που με ρώτησε τι είναι το (chat room) ή όταν σε ανύποπτο χρόνο με ένα εντελώς φυσικό τρόπο μου είπε έχω ανεβάσει κάτι στην ιστορία μου στο Facebook. Η χαρά του απερίγραπτη όταν ανακάλυψε το You Tube και έβρισκε τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια άλλων ερμηνευτών και τα έπαιζε στο μπουζούκι του. Ήταν πολύ οργανωτικός στο καθετί και κρατούσε σημειώσεις για τα πάντα. Του άρεσε να με φωνάζει (James)… θα μου λείψουν οι ατέλειωτες συζητήσεις μας… το κενό που αφήνει σε όλους μας είναι δεδομένο, όμως κανένας άνθρωπος δεν πεθαίνει πραγματικά, οι άνθρωποι που αγαπάς δεν πεθαίνουν ποτέ μέσα σου, Ζουν στις αναμνήσεις, Ζουν στις ιστορίες, Ζουν στις εικόνες και τ’ αρώματα.

Φίλε Γιώργο δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, θα ζεις για πάντα στο μυαλό και την καρδιά μας… Καλό Ταξίδι.

Δημήτρης Καρβελάς

-Βιογραφία – χειρόγραφα Γιώργος Μαρνέρος – 2015