Η Ιστορία της Φρίντας – Από την εγκατάλειψη στην ευτυχία

Εκεί ξεκίνησε ο δύσκολος αγώνας της για επιβίωση: που να γεννήσει τα μωρά της, που να βρει τροφή, νερό, στέγη; Η τύχη της δεν την εγκατέλειψε εντελώς καθώς βρήκε φίλους που την αγκάλιασαν με αγάπη , προσφέροντας της φαγητό και μια ασφαλή γωνία στην αυλή τους. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού αγάπησαν σύντομα την γενναία μάνα και τα κουταβάκια της. Με την βοήθεια μιας ολλανδικής οργάνωσης όλα τα μικρά βρήκαν σπίτια και ζεστές αγκαλιές. Μόνο ένα κουταβάκι έμεινε μαζί της. Η Φρίντα στειρώθηκε την κατάλληλη στιγμή, έλαβε ηλεκτρονική σήμανση και εμβολιάστηκε. Ακόμα και για την αποπαρασίτωση της φροντίζαμε τακτικά.

Αφού όλα ήταν καλώς, γιατί συνεχίστηκε να ενοχλεί η παρουσία της;;

Η Φρίντα δυστυχώς δεν είχε μόνο φίλους – ελάχιστοι κακόβουλοι κάτοικοι του χωριού την καταδίωκαν καθημερινά κάνοντας την ζωή της κόλαση: Κάθε μέρα η Φρίντα αντιμετώπιζε βία: πέτρες, μαγκούρες, φωνές και βρισιές. Στα μάτια της μπορούσες εύκολα να διακρίνεις την προσπάθεια της να καταλάβει τις προθέσεις όσων την πλησίαζαν. Ήταν ξεκάθαρο πως ήξερε να ξεχωρίζει τους καλούς από τους κακούς. Ακολουθούσαν χαρές για τους πρώτους και γαυγίσματα για τους δεύτερους. Παρ’ όλη την υποστήριξη της Φρίντας από τους περισσότερους κατοίκους αλλά και του Σωματείου μας, δεν σταμάτησαν τα παράπονα, οι άδικες και αβάσιμες κατηγορίες.

Δυστυχώς, δεν επικράτησε η λογική και η δικαιοσύνη:

Ο Δήμος αποφάσισε να απομακρύνει τη σκυλίτσα από το χωριό της για να βάλει ένα τέλος στις συνεχείς γκρίνιες. Στη συνέχεια επανένταξε τη Φρίντα σε ένα άγνωστο για αυτήν μέρος. Εννοείται πως μέλη του Σωματείου μας την παρακολουθούσαν στενά στην καινούρια της περιοχή. Η Φρίντα βρέθηκε ξαφνικά χαμένη σε ένα ξένο τόπο, οι πρώτες μέρες ήταν σκληρές. Η απόγνωση και η σύγχυση, που βλέπαμε σε αυτήν την συμπαθητική σκυλίτσα μας στεναχώρησαν αφάνταστα. Της δείξαμε που να βρει φαγητό, νερό, ακόμα και ένα σκυλόσπιτο του Δήμου. Όμως τίποτα δεν μπορούσε να την ηρεμήσει. Η ψυχή της ζητούσε τους φίλους της, το παιδί της, τα μέρη της.

Πέρασαν μέρες μέχρι να προσαρμοστεί: Στο νέο της χωριό, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Δεν την κυνηγούσε κανείς, δεν ήταν “ανεπιθύμητη”. Αντίθετα, πολλοί, κυρίως τουρίστες την αγκάλιασαν με αγάπη: με γλυκά λόγια, χάδια, την προσφορά τροφής και λιχουδιών. Μερικοί ακόμη την φιλοξενούσαν στο σπίτι τους. Η Φρίντα άρχισε πάλι να χαρεί τη ζωή και σύντομα έγινε η αγαπημένη μασκότ του χωριού και των τουριστών.

Δυστυχώς, η ΜΟΙΡΑ είχε άλλα σχέδια. Μια μέρα δέχθηκε επίθεση ενός άλλου σκύλου και τραυματίστηκε σοβαρά. Μια εθελόντρια την έσωσε , τη μετέφερε στο γιατρό και στη συνέχεια την φιλοξένησε στο σπίτι της μέχρι να αναρρώσει πλήρως.

Για το Σωματείο μας πλέον ήταν απόλυτη προτεραιότητα να βρούμε ένα μόνιμο σπίτι για την ταλαιπωρημένη σκυλίτσα και οι εκκλήσεις μας είχαν ανταπόκριση. Φίλοι μας Γερμανοί συγκινήθηκαν με την ιστορία της Φρίντας, την πήραν μαζί τους έχοντας υπόψη τους γνωστούς, που έψαχναν για μια σκυλίτσα. Και τώρα αρχίζει το Happy End. Με την πρώτη γνωριμία την ερωτεύτηκαν και την πήραν στο σπίτι τους. Κάθε μέρα η Φρίντα τους χαρίζει ευτυχία και χαρά. Εκείνοι με ευγνωμοσύνη λένε : “ Έχουμε δίπλα μας την καλύτερη σκυλίτσα του κόσμου!”.

Μετά από τόσες δοκιμασίες η Φρίντα βρήκε την ευτυχία που της άξιζε. Πόσα όμως άλλα σκυλάκια δεν έχουν την ίδια τύχη;;; Πόσα δεν θα βρουν ποτέ τη δικαιοσύνη και την αγάπη που τόσο πολύ αξίζουν;;;”